Over zeven zeeën en de horizon

Ik heb me mijn leven wel eens voorgesteld als een zeilbootje op een kalme open zee. Dobberend. Onopvallend en onbeduidend klein tussen de plezierjachten, cruise-, vracht-, en piratenschepen. Ik weet vanwaar ik ben uitgevaren, maar staar blind in de open vlakte die voor me ligt. Plaatselijke mist ontneemt mij het zicht op de haven achter mij, zodat het moeilijk is deze te zien en terug te varen. Ik realiseer mij ook dat die haven, hoe veilig ook, niet de weg is die ik zal moeten gaan, en dat ik vooruit moet kijken.

Partnerjacht

Ik vond het tijd voor een partner. Je weet wel: een lief vriendje, knuffelbeer voor ’s avonds op de bank. Iemand die me de volgende ochtend een ontbijtje op bed brengt. Diegene die mijn houten hart in vuur en vlam zet, en het ijskonijn in mij kan laten smelten. Type rots in branding. Zo eentje met ogen als een warme zomernacht. Ridder in bezit van wit paard, op zoek naar een jonkvrouw om te beschermen en zijn lange leven niet meer los te laten. En dan nog het liefst een combinatie hiervan. Veeleisend? Nee toch?

Vakantieavond

Voor de eerste keer sinds ik er werk, hoop ik dat er vanavond geen mensen komen eten.
Een onverwachte en zeldzame vrije avond, en de zon schijnt! Ik gooi snel mijn fiets neer en ren naar boven om me te ontdoen van de verplichte spijkerbroek, zwarte schoenen en een zwart bloesje; deze maken plaats voor een rokje en een hemdje. Als ik mazzel heb kan ik nog twee uurtjes lekker in de tuin zitten! En dan bedenk ik dat ik geen eten in huis heb, iets waar je zelden rekening mee hoeft te houden als je in een restaurant werkt.