Je bent pas opgelicht als je het door hebt

Stationair in het beeld is een jongen te zien. Op een mountainbike is hij ergens naar onderweg. Geen uitgestrekte heuvellandschappen om van te genieten of grazende koeien. Hij kijkt vooruit, om obstakels te kunnen omzeilen. Links en rechts wordt het beeld gekaderd door de gevels van oude pakhuizen, afgewisseld met moderne kantoorpanden en Franse balkonnetjes van studio-appartementen die af en toe te koop staan. Voetgangers zijn figuranten die de trottoirs moeten vullen. Het zou een film kunnen zijn dat in het filmhuis gedraaid wordt tijdens het internationaal filmfestival. Is de jongen zich bewust van het geluk dat hij uitstraalt?

Vleesgeworden overgewichtprobleem

Het jaar is nog maar net begonnen. En als ik mijzelf kan vergeven in de spiegel nog geen buikspieren te herkennen, dan zou ik toch ook enige empathie moeten kunnen opbrengen voor anderen die van hun voornemen zijn afgevallen. Echter kan ik het niet als ik tegenover mij twee enorme tieten op de tafel zie liggen.

What goes up, must come down (Relaie in de lift, deel 2)

Ze bleef nog in de deuropening staan. Hetzelfde deed mijn grootmoeder als we op bezoek waren geweest. Zwaaien voor haar huis als we wegreden, het hofje rond en voordat we rechtsaf uit het zicht verdwenen aan de andere kant van het grasveldje nog een keer zwaaien. Iemand is pas werkelijk vertrokken op het moment dat hij niet meer te zien is. De liftdeuren sloten.

Relatie in de lift

Moeten. De betekenis van het woord kan ik moeilijk op waarde schatten. Het gebiedende karakter lijkt te doelen op de actie die genomen moet worden. Moeten poepen. Maar het gaat feitelijk niet over het poepen. Het probleem dat ontstaat wanneer niet gedaan wordt wat zou moeten, dat willen we voorkomen. Handelend op de angst voor hetgeen mogelijk voor zal vallen. Ik liep naar haar huis met mijn telefoon klem in mijn klamme handen. “Kom je zondag? We moeten praten”

Bankcrisis

Zo ver mogelijk rek ik mij uit vanuit mijn toch al comfortabele liggende pose die ik na een lange dag op de bank heb aangenomen om de vermoeidheid op de minst mogelijk wijze te voelen. Kramp schiet in mijn voet doordat deze in een onmogelijke positie tussen het kussen en het hout in de leuning verdwijnt. Als er spieren in mijn voetzool zitten, dan proberen deze mijn tenen mijn hak te doen raken.