Bankcrisis

Zo ver mogelijk rek ik mij uit vanuit mijn toch al comfortabele liggende pose die ik na een lange dag op de bank heb aangenomen om de vermoeidheid op de minst mogelijk wijze te voelen. Kramp schiet in mijn voet doordat deze in een onmogelijke positie tussen het kussen en het hout in de leuning verdwijnt. Als er spieren in mijn voetzool zitten, dan proberen deze mijn tenen mijn hak te doen raken. Reflexen zijn onvoorwaardelijk, want sneller dan ik ooit bewogen heb zit ik rechtop en trek ik mijn tenen in tegengestelde richting. Als ik mij weer durf te ontspannen, realiseer ik mij dat mijn vinger zich nog nooit eerder tussen de kussens van de bank hebben bevonden. Ik voel twee koude, platte en ronde vormen, niet wetende dat ik mijn bank er ooit mee heb geïnjecteerd. Kermend van geluk steek in de drie euro in mijn broekzak, want we zitten in een crisis.

Mijn nieuwsbehoefte bevredig ik iedere dag met tien minuten RTL Z. Daar werd ik gevoed met het idee van een financieel probleem. Van het feitelijke probleem merkte ik echter nog niets. Het leek toe te behoren aan speculanten in derivaten en bankdirecteuren. Maar toen Willem Middelkoop persoonlijk in De wereld draait door moest komen opdraven om te vertellen dat er iets aan de hand zou zijn, begon de angst in mij te groeien. Sinds dat moment sijpelde het besef de gewonen wereld in. En de ironie wil dat juist het geld de wereld laat draaien. Paniek.

Het saldo op mijn lopende rekening is sinds 2002 negatief. De bestedingsruimte is dan wel weer positief (goede constructie is dat trouwens). Het vermogen op mijn internetspaarrekening bevindt zich ruim binnen de garantie. Mijn totale vermogen heet een schuld doordat de gemeenschap mij in staat stelt te studeren. Waar de IB-Groep op zijn beurt het geld vandaag haalt, blijft voor mij verborgen. (Fortis, denk ik dan.) Ik zou mij dus nergens zorgen om hoeven maken. Er zijn immers zelfs vrienden die besloten hebben aandelen te kopen. Toch zat er iets in mijn onderbuik niet zoals het hoorde. De enige sokken die ik nog in de la heb liggen, zijn van die halve voor in de sneakers, waar de motten overigens ook gaten in gevreten hebben.

Wanneer gaat de gewone mens last krijgen van die crisis? Ik heb er nog geen last van. Inflatie is het stijgen van de prijzen, of het toenemen van de hoeveelheid geld. Nu worden de banken gered door meer geld te scheppen in de vorm van nieuwe kredieten. Want dat is het financiële systeem: banken die geld aan elkaar uitlenen. De Euribor (de rente die banken betalen als ze geld van elkaar lenen) zijn in drie jaar meer dan verdubbeld, wat voor mij betekent dat ik t.z.t. aan de IB-Groep meer terug zal moeten betalen. Nu impliceert inflatie dat een krat pils dat in de aanbieding is geen zes euro meer kost, maar tien. Daar heb ik last van.

Maar voor alsnog valt het mee. Zaterdag was ik in een nieuwe discotheek, ongetwijfeld gebouwd met geleend geld. Een gangbare horeca-aangelegenheid zou dit terug betalen door eens in de maand een pilsje twintig cent duurder te maken. Of per saldo de glazen te verkleinen. Beginnend bij twee fukking euro twintig per stuk. Niet in Chez Marknesse. Daar is de amsterdammer simpelweg €1.67.

Uiteindelijk zijn we domme mensen. Het is zoals Jeroen van Merwijk zong in de theatervoorstelling van [url=’http://player.omroep.nl/?aflID=8123448′]De Bende van vier[/url], welke zaterdag jongstleden werd uitgezonden bij de VARA. [i]“Ik liep laatst over straat en ik zag een ding staan, het was een ding met iets daaraan met daar dan van die dingen aan.”[/i] We weten niet wat de crisis is, maar als ze het in de Verenigde Staten hebben, dan willen zij dat ding ook. [i]“Desnoods een ding met niks eraan, of met misschien één ding eraan. Het maakt niet uit, ik vind er moet bij mij zo’n ding staan.”[/i] Waar Van Merwijk over zingt, heet marktwerking: stijgt de vraag naar het ding, bijvoorbeeld door een tekort, dan wordt het ding duurder. We hebben duidelijk een tekort aan geld. Ik in ieder geval wel.

Voorlopig blijf ik liggen. Zappend langs de situatie komedies, maandagavondfilm en zangwedstrijden om de nieuwsberichten te vermijden. En het kleingeld in mijn broekzak stopte, glijdt weer stilletjes terug in de oude scheuren mijn bank.

[i]Cor Jan van Zwol[/i]