Een waterig zonnetje probeert het trieste parkje voor het kantoor nog wat vrolijkheid mee te geven. Een zwak windje lijkt z’n best te doen om diezelfde zon weer te verjagen. En af en toe lukt dat ook. Het is hier een en al bedrijvigheid, behalve achter mijn bureau. Ik heb het druk met dagdromen.
De tweede kamer lacht om de voorstellen van Carla Peijs. Buitenproportionele regelzucht wordt het genoemd. Carla had bedacht dat de talloze doden in het verkeer door rondvliegende koffiebekers en klokhuizen voorkomen konden worden door een regel vast te leggen waarin staat dat er geen losse spullen meer in de auto mogen liggen. Want stel je eens voor dat de pen die je op het dashboard hebt liggen door een plotselinge rembeweging zo maar in je ogen vliegt. Dan kun je niet meer goed zien en mag je dus geen auto rijden. Je zou dus in overtreding zijn.
