Los in de leegte, zweef ik alweer
alleen met mijn kronkels, opnieuw een zware leer.
Over de helft, nog even misschien
wellicht nog een tijdje, als ik het verdien.
Alweer van geleerd, misschien nu genoeg?
relativeren, nee dit keer geen kroeg.
Alleen(houjemaareens)staande vader
Tja, een keer in de twee weken…..
Alle vier tegelijk…..je wil het niet weten, echt gewoon de hele tent op zijn kop.
Ik heb gewoon echt geen tijd genoeg om ze allemaal te corrigeren op de momenten dat ze dat heel erg nodig hebben.
De trap is zo’n beetje continue bezet….
Soms staat er gewoon een te wachten tot hij op de trap mag en kan gaan zitten.”gaat die wachttijd dan van mijn straftijd af pap?”
– pap!…
– ja jongen…
– pap, waar gaan we naartoe?-
– eten bij Oma jongen, dat had papa toch net gezegd?
– O, Pap!…
– ja jongen?
– pap, gaan we naar de Mek?
Mijn vader, de rots…. een brok graniet zonder emotie. Kon alles het beste, en dat denk ik nu nog steeds… hij kon het ook. Reed veel auto, maakte geen fout… en maakte hij er een dan was het een stoere (met 180 de vangrail in omdat hij de stoplichten te laat zag) ook dan maakte hij geen fout want hij stuurde zijn 280e dan net zo feilloos tussen de wachtende auto’s door zodat hij alleen schade had. Gaaf vond ik dat.
