Mijn jongen……

Los in de leegte, zweef ik alweer
alleen met mijn kronkels, opnieuw een zware leer.

Over de helft, nog even misschien
wellicht nog een tijdje, als ik het verdien.

Alweer van geleerd, misschien nu genoeg?
relativeren, nee dit keer geen kroeg. Mijn lot draagt me verder, steeds zwaarder dat wel
mijn geest gaat nog lekker, alleen dan dat vel.

Mijn kinderen vragen, mijn kinderen doen
heel lang de beste, geen eeuwige roem.

Veel lakens in kasten, veel minder uitgedeeld
geen duidelijk doel meer , veel sneller verveeld.

Ineens komt de oudste, lief en geinteresseerd
een keer zonder grapjes, ik voel me vereerd.

Rijdt weg op zijn scooter, hij zwaait en rijdt door mijn kerel, mijn jongen, daar sterf ik voor.

Ineens moet ik denken , het gaat goed met mij
ik kijk eens goed rond, en maak mezelf blij.

Nu zie ik de dingen, in een ander perspectief
en eigenlijk, misschien wel zeker…ben ik zelf ook best wel lief