Marja

Bezetenheid

Ze had het helemaal voor elkaar. Haar nieuwe identiteit, de ruime woning met praktijkruimte en de enorme kluis met vakverdeling.
Naast de voordeur prijkte het strakke naambordje “Dr. E. Vrijuit”. Ze was dol op anagrammen.
Het was een briljant idee geweest om zich op te geven voor de schrijfcursus “Biecht maar op”. De ideale manier om bosjes gefrustreerde figuren te leren kennen. Iedereen had in de loop van de cursus zijn bekentenis aan het papier toevertrouwd. Het waren afschuwelijke verhalen.

Door Marja, geleden

Wachten

Hij zat er al sinds 7 uur en nog steeds was er geen bus te zien. Wat nu? Om 9 uur moest hij zich melden bij de balie van het ziekenhuis en om 10 uur zou hij worden geopereerd aan zijn rechteroog. Al dagenlang was hij aan het druppelen. Dat moest van de dokter.
Hoe deed hij dat vroeger ook alweer? Langs de stoeprand gaan staan en zijn duim in de lucht steken? Het was al 60 jaar geleden dat hij had gelift. Deden mensen dat tegenwoordig nog?
Er zat niets anders op, dus hij trok de stoute schoenen aan en probeerde al zwaaiend de aandacht te trekken.

Door Marja, geleden

Zweten

Een willekeurige vrijdagavond in 1978. De vaste oppas is gearriveerd en het kroost vertoeft in dromenland. Pa en moe gaan op stap. Geen “zit m’n dasje goed, zit m’n jasje goed?”, want kleding is vanavond geen issue. Ze vertrekken naar Duinzigt in Den Haag, waar ze al jarenlang vaste klant zijn.

Door Marja, geleden