Met zijn lippen en zijn tong vormt hij in een razend tempo onverstaanbare woorden. Gebiologeerd door dit schouwspel, maar bovenal door zijn reusachtige lippen, kijk ik dromerig hoe mijn Parijse Braziliaan een telefoongesprek voert. Af en toe vang ik een woord op dat ik ken of denk te herkennen. Hij spreekt Portugees en ik spreek een paar woorden Spaans. We kennen elkaar nu een nacht en hoogstwaarschijnlijk blijft het daarbij.
De bakker in buurt waar ik woon is een hele bijzondere bakker. De bakker in de buurt waar ik woon heeft namelijk verstandelijk gehandicapten in dienst. Niet zomaar 2 of 3, nee, er lopen er zeker 10 van rond.
Verlangend naar vrijheid besloot ik op mijn 17e de zomer door te brengen als vakantiekracht op een camping aan zee. Daar ontmoette ik Valentijn. Hij was 18 en mocht in de kantine achter de bar. Ik werd veroordeeld tot de snackbar. We sliepen in vakantiehuisjes. Valentijn was stoer. Hij was welbespraakt, rolde zijn joints behendig met de vloei binnenstebuiten.
Stel je staat met een groep vrienden in de gang en je komt erachter dat je vriend in de slaapkamer ligt met een neger. Wat doe je? Ja, iedereen snel de woonkamer inloodsen natuurlijk. Gefeest moet er worden.
