Maatschappij
Het lot van de solist
Een paar jaar geleden las ik over een man die vijf jaar dood in een stoel voor de televisie zat. De gids lag opengevouwen op zijn schoot en gaf precies de dag aan waarop hij het tijdige met het eeuwige verruilde. Een klein verlicht kerstboompje met een tijdschakelaar hield de schijn op dat er tussen acht en twaalf uur ’s avonds iemand leefde in het huis. Zijn WAO zorgde ervoor dat zijn vaste lasten automatisch af konden worden geschreven. Hij werd verder door niemand gemist.