Gisteravond had ik een kerstborrel van de zaak. Omdat ik forens ben, blijf ik na zo’n borrel meestal bij een vriendin slapen. Gisteren niet. De borrel was al om 23 uur afgelopen en de laatste trein haalde ik met gemak. Enigszins aangeschoten en suffig van mijn dutje in de trein, fietste ik van het station naar huis. Het was half twee toen ik thuis aankwam. De kachel stond hoog en alle lampen brandden. Ik hing mijn jas op en wilde net naar boven lopen toen mijn man me tegemoet liep, naakt. Hij had me niet thuis verwacht. ‘Hoezo? Heb je bezoek?’ Hij knikte. ‘Goed, ik slaap wel op de bank.’ We hebben een vrije relatie, maar het blijft raar. Eigenlijk ben ik niet van de polygamie. Het was een soort bittere noodzaak. Seks was bij ons nooit spetterend. Ik zou best tevreden zijn met twee of drie keer in de week. Dat haalden we eigenlijk vanaf het begin al niet. We hebben er veel over gepraat, maar niets had baat. Toen het na enkele jaren helemaal doodbloedde, ging ik vreemd. Gewoon af en toe om lichamelijk contact te hebben met een ander. Weer wat jaren later kwam er een derde op ons pad. We hadden een trio en het leek weer even op te bloeien. Dit was van korte duur. Al snel vergrepen we ons beiden aan de derde en lieten we elkaar links liggen.
We probeerden weer even monogaam te zijn, maar die weg kon niet meer worden bewandeld. Het hek was van de dam. We neuken er lustig op los buiten de deur en vallen schijnheilig in elkaars armen in slaap. Vorige week sliep ik bij een vriendin omdat mijn plaats in de bedstee was verkocht aan een ander. Misverstand. Weer dacht hij dat ik bij een ander zou slapen. Het liefst zou ik een relatie hebben waarbij we beiden monogaam zijn. Bestaat dat nog anno 2008? Ik heb weleens gelezen dat in 80% van de relaties wordt vreemdgegaan. Volgens mij werd daar 19% in gelogen. Uiteindelijk gaat iedereen vreemd. Maar is dat erg? Of moet het er gewoon niet zo dik bovenop liggen. Misschien wil ik gewoon niet de gevulde condooms zien liggen in de prullenmand in de badkamer.
Ik wil nog wel seks met mijn partner. Ook nu we al dertien jaar samen zijn. Hij wil alleen niet meer. Het is een intimiteitskwestie, zegt hij. Met mensen die hem na aan zijn hart gaan, kan hij geen seks hebben. Zijn zus heeft dat ook. Dus wordt het al gauw anonieme seks. Moet ik de relatie verbreken en me verliezen in een nieuwe relatie die misschien wel weer hetzelfde eindigt? Moet ik kijken naar zijn pluspunten? De liefde is er nog steeds. Ik weet het even niet meer, lieve Mona. Hoe moet ik nu verder?
8 reacties
WritersBlocq · 19 december 2007 op 17:31
Ik ben geen Mona, dus kan ik je vraag niet beantwoorden… Jammer voor je, want ik had de oplossing wel gehad 😀
Vlot geschreven. Jammer, van die ‘Mona’ 😉
arta · 19 december 2007 op 17:57
Grappig…Ik vond Mona juist wél origineel!
Wat een dilemma heb je beschreven!
In mijn ogen ben je, in een ‘sexloze’ relatie, gewoon vriendjes, en zal dus ook de liefde waarschijnlijk van vorm veranderd zijn…
Moeilijk voor je!
jager · 19 december 2007 op 18:04
Waarom blijf je in zo’n situatie nog bij elkaar?
Of is dat een rare vraag? Lijkt mij niks om in iemands armen in slaap te vallen wetende dat de ander vol sappen van een ander zit.Maar dat zal wel aan mij liggen.
axelle · 19 december 2007 op 19:33
seks= LIEFDE
Grumpy-old · 19 december 2007 op 20:13
Wat een absoluut afgrijselijke gedachte . Iemand die je verteld dat ,weliswaar verpakt in mooie woorden, hij van je houd maar geen sex met je wil omdat hij walgt van je lichaam. Zo komt dit verhaal op mij over. Wat heb je dan nog ? Je mag ongetwijfeld zijn vuile onderbroeken en stinkende sokken wassen en daarna op de bank gaan slapen omdat meneer met een ander ligt te wippen? Ik ben mona niet ( gelukkig) maar ik zou zeggen als je zo stom bent om daar nog in te trappen dan hoef je de vraag niet eens te stellen. Tenzij je uit Zambia komt waar polygamie normaal is.
Uit je relaas maak ik op dat je niet gelukkig bent met deze situatie . Dan is er maar één oplossing : kiezen of delen !
Misschien ben ik gewoon wel erg ouderwets en te romantisch aangelegd om zoiets te kunnen begrijpen :eh:
Ma3anne · 19 december 2007 op 21:05
Iets te luchtig geschreven om echt te zijn, volgens mij. Maar leuk geprobeerd wel.
pally · 19 december 2007 op 23:31
Vreemde reactie om geen seks te willen hebben met iemand waar je om geeft. Dat heeft een soort dubbele boodschap in zich die ik niet zou vertrouwen.
Zoek een nieuwe partner, die die combie wel ziet zitten, zou ik je aanraden.
succes,
Mona
Anne · 20 december 2007 op 23:33
Ik vind het mooi geschreven. Ik veronderstel dat het in zekere zin fictie is, dan wel opgetekend uit andermans/vrouws mond. Het gegeven van niet meer sex kunnen hebben met een te vertrouwd, te intiem iemand, dat kan ik me wel voorstellen, en juist daarom is het verhaal voor mij beslist geloofwaardig, inclusief het dilemma van de ik-figuur. Maar deprimerend, dat ook.