Ups en downs in Downtown Manhattan

Ik ben blut. Ik heb een eet-, drank en drugsprobleem en ik ben een emotioneel wrak. Verder gaat het eigenlijk wel goed met me. Ik woon in New York op het moment. Anderhalve maand geleden ben ik hier op de bonnefooi naartoe gevlogen. Ik was verliefd op Manuel, een acteur die als fotograaf aan de weg aan het timmeren is. Drie dagen nadat ik aankwam, was de liefdesrelatie over. De liefde duurde drie maanden en twee dagen. We besloten vrienden te blijven. In Nederland hadden we al besloten om een appartement te delen in New York. Het is een dure stad en woonruimte is er moeilijk te vinden. Anderhalve week na onze breuk, trok Manuel bij me in. Ik kocht een Spiderman-dekbedje voor hem en hij maakte het zichzelf gemakkelijk op de bank. Geld om huur te betalen, heeft hij niet. Dus voel ik me niet schuldig dat ik een eigen slaapkamer heb.

De dagen verstrijken en het is eigenlijk best gezellig, zo met z’n twee. ’s Morgens haalt een van ons koffie bij het bakkertje naast ons en met ons laptopje zitten we de rest van de dag in een coffeshop met draadloos internet. Manuel struint castingbureaus af voor audities en ik zoek naar verhalen om over te schrijven. ’s Avonds gaan we vaak uit. Ik vind het moeilijk om hem met anderen te zien flirten, maar hey, dat is zijn goed recht. Hij vind het ook moeilijk om mij te zien flirten met anderen.

In het begin checkten we in onbewaakte momenten elkaars sms’jes en mailtjes. Zo zag hij dat ik nog steeds met mijn ex in mijn hoofd zit. Bij hem zag ik dat hij er meerdere scharrels op na houdt. Zelfs toen we nog samen waren. Ik heb hem ervoor het huis uit gezet, maar bedacht me voor hij zijn spullen pakte.

We gaan steeds beter met elkaar om als vrienden. Een keer hebben we nog seks gehad. Dat was per ongeluk op een brakke ochtend. Nu masseren we elkaar weleens, maar dat is puur vriendschappelijk. Zo zing ik mijn tijd hier uit. Onze tickets terug zijn over twee maanden. Eerder terug hoeft voor mij niet. Ik verbrak mijn relatie van ruim dertien jaar en heb in Nederland niet eens een huis meer.

Drank is er nog wel, iedere avond. En als de nacht langer duurt dan ik trekken kan, is er altijd nog het witte poeder. Ik ben inmiddels ruim tien kilo afgevallen. Eetproblemen zijn besmettelijk en acteurs moeten mager zijn, althans, volgens Manuel.

Gelukkig zit ik goed in mijn vel en laat ik me niet snel uit het veld slaan. Nog twee maanden en dan volgt er een nieuwe strijd. Building a new life in the Netherlands.