Het is pas 11 uur ’s ochtends en ik voel de zon al op mijn schouders branden.
Zelfs mijn zonnebril kan de zon niet trotseren.
Ik zie de zweetdruppeltjes op zijn voorhoofd staan, ben ik toch niet de enige die het zo warm heeft!
Ergens voel ik dat dit een hete dag gaat worden, en dat zal niet alleen aan de zon liggen…
De houten deur waar ik tegenop kijk, is nog gesloten.
Het zal niet lang meer duren, dan opent zich een nieuw leven voor mij.
Een leven met mijn ware liefde.
Ik kijk naast me, mijn vader ziet er nerveus uit.
Ik knijp zachtjes in zijn hand en even zie ik een glimp van zijn vochtige ogen, die hij probeert te verbergen.
Eindelijk, het is zeven uur, ik kan opstaan.
Wat heeft dit weekend lang geduurd, veel te lang!
Opgewekt loop ik naar beneden en zet de koffie aan, neuriënd loop ik de trap weer op en ga voor mijn kleerkast staan.
Met een frons bekijk ik mijn collectie, hmm… wat is mooi, sexy en elegant tegelijk?
Ik weet het zeker, vandaag gaat het gebeuren, er gaat in ieder geval iets gebeuren.
Daarom, ik moet overal op voorbereid zijn.
De dansvloer is nog leeg, maar de bas klinkt al oorverdovend uit de boxen.
Er zijn al aardig wat mensen binnen, en diegenen die ik zie zijn volop bezig zichzelf vol te gieten met drankjes waar je lekker losjes van wordt.
Aangezien wij ook niet het lef hebben om meteen onder de felle lampen te gaan staan, zoeken we een leeg plekje op waar we ons kunnen gaan voorbereiden.
De laatste dozen, eindelijk zien we de achterkant van de vrachtwagen.
Ik open de voordeur en struikel over alle dozen.
Dit stukje van samenwonen was ik even vergeten.
Waar moeten we beginnen, wat moet als eerste uitgepakt worden.
