Gelovig op donderdag ochtend

Het is alweer vrijdagochtend,.. althans daar lijkt het op. Normaal ga je niet stappen op woensdagavond. Het is dus donderdagochtend.

Drie kwartier te laat ben ik geariveerd op de werkvloer. Mijn ogen hangen op half zeven maar de wijzers van de klok staan toch echt op tien uur.
Hoe kom je erbij om op woensdag te gaan stappen?!?.. het antwoord is eigenlijk kinderlijk eenvoudig. Men neme een aantal toegangskaartjes, een zwikkie mensen, wat muziek en heeel veel bier voor een euro. Ja dat lees je goed, een miezerige euro. Dat is dus heel veel bier voor minder euro.

jeugd-herinneringen

Al lopend over de werkvloer ben ik me aan het bedenken wat ik ga doen. De woorden geen zin, geen zin, geen zin, dreunen door mijn hoofd. Komt het omdat ik geen zin heb of wil ik zo graag geen zin hebben dat ik er geen zin door krijg. Eigenlijk heb ik altijd zin.

De onderlip

Het kan niet mijn beeldscherm zijn wat mij tot euforie brengt. Het is ook niet zo dat ik onder invloed ben van een of ander soort drug of kalmerende of juist peppende middelen. Ik voel dat ik leef omdat ik voel dat er leven aan zit te komen.