Vervolg verhalen
Afscheidsbriefje in vogelperspectief
Ik zie het al een poos niet zitten hoor. Niks impulsief, geen Herman Brood avant la letrre, geen ménage à trois met de coke, de speed en ondergetekende, niet meer. Niks van dat alles. Het ‘gewoon’ even niet zien zitten, maar dan zonder even. Moe van ontsnapte TBS-ers, gallisch van figuren die ambulance personeel in elkaar meppen, droevig van Geer en Goor, in en in triest door alle ‘pimp mijn partijprogramma politici’. Gewoon moe.
