Roland Haanraads

Het Grote Begrip..

Toen hij die ochtend moeizaam zijn ogen openden viel hem direct de pijn in zijn rug op. Het was hem dan gisteravond eindelijk wel gelukt zichzelf te pijpen, maar gezond was het blijkbaar niet. Sowieso had hij hier de afgelopen weken wel eens de nodige vraagtekens bij gezet en dan niet eens zozeer bij de lichamelijke kant van dit handelen. Klopt, je zou eigenlijk alles eens moeten hebben gedaan in je leven, maar hij had hier toch wel onevenredig veel tijd en moeite ingestoken. Of er nou direct sprake was van een obsessie zou hij niet direct durven beweren, maar om er nou een week vrij voor te nemen? Oefening baarde in elk geval kunst en zorg altijd voor een bekertje water op het nachtkastje. Wijsheid kwam met de jaren. Ook dat.

Door Roland Haanraads, geleden

Het Volmaakte Geluk

Het risico lopend op dit late tijdstip zijn buren ernstig te storen, spijkerde hij toch nog diezelfde avond de ramen van zijn huis dicht. Soms waren de massiefhouten platen voor het mooie wat te groot, terwijl anderen juist net niet pastten en er twee per raam nodig waren. Hij joeg grote ietwat roestige spijkers de kozijnen of de muur in, totdat hij was overtuigd van het feit dat ‘dicht’ ook echt dicht was en ‘vast’ echt vast. Bij twijfel kwam er een nieuwe spijker uit de kunststof emmer tevoorschijn en sloeg hij met een verbeten gezicht de zware nagel op zijn plek. Hoewel het niet bepaald warm was die avond, zeg maar gerust frisjes, stond door al deze inspanning al snel het zweet op zijn voorhoofd.

Door Roland Haanraads, geleden

De Onvoorwaardelijke Liefde

Heel soms ging hij heen omdat hij gewoon vond dat hij heen moest gaan. Omdat het zo hoorde maar vooral omdat hij dat graag wilde. Minimaal twee keer per dag, maar niet zelden nog een aantal keer vaker. Wat dat betreft had hij geluk dat het kerkhof waar zij lag maar tien minuutjes van zijn huis was gelegen. Niet dat de afstand hem veel had uitgemaakt en het dus anders was geweest, maar het scheelde natuurlijk wel. Maar meestal ging hij gewoon heen omdat hij het gemis niet langer kon verdragen. Het zoveel pijn deed, en hij zich zo leeg voelde, dat er nog maar één oplossing was; dicht bij zijn grote liefde zijn. Dicht bij zijn grote liefde móeten zijn. Er was helemaal geen sprake van een weloverwogen keuze. Het moest. Hij kon niet anders.

Door Roland Haanraads, geleden

De Lekkende Ware

Op het moment dat ik in haar oor fluister dat ik van haar hou, hoor ik een gedempte klap gevolgd door het geluid van snel ontsnappende lucht. Gudverdegudver; opblaaspop lek. Dan lul je toch niet meer? (Om ondanks alle ellende toch maar even een leuke woordgrap te maken.) Grote ogen blijven me aankijken maar verdwijnen langzaam in het plastic wat tot voor kort voorhoofd en wangen waren. De grote ronde rode mond, nooit aantrekkelijk gevonden maar inderdaad verdomde functioneel, is al snel niet rond meer en sluit zich langzaam tot een triest ogend ribbelig geheel. Heel even kijken we elkaar nog aan voor ik mijn eigen helft van het bed op zoek. Het is ochtend en weet nu al dat het niet mijn dag gaat worden. Een kudtdag. (Haha)

Door Roland Haanraads, geleden