Op het moment dat ik in haar oor fluister dat ik van haar hou, hoor ik een gedempte klap gevolgd door het geluid van snel ontsnappende lucht. Gudverdegudver; opblaaspop lek. Dan lul je toch niet meer? (Om ondanks alle ellende toch maar even een leuke woordgrap te maken.) Grote ogen blijven me aankijken maar verdwijnen langzaam in het plastic wat tot voor kort voorhoofd en wangen waren. De grote ronde rode mond, nooit aantrekkelijk gevonden maar inderdaad verdomde functioneel, is al snel niet rond meer en sluit zich langzaam tot een triest ogend ribbelig geheel. Heel even kijken we elkaar nog aan voor ik mijn eigen helft van het bed op zoek. Het is ochtend en weet nu al dat het niet mijn dag gaat worden. Een kudtdag. (Haha) Heel even bestudeer ik (op mijn zij liggend, hand onder mijn hoofd) het lege naakte kunststof lichaam. Op zoek naar gaten niet in de gebruiksaanwijzing beschreven en mij afvragend of ze met een plakkertje uit mijn fiets reparatieset op haar roze lichaam, nog net zo aantrekkelijk is als voorheen. Ik vermoed dat het vooral van de plek afhangt. Een grote zwarte rubberen sticker op haar voorhoofd zal lastiger zijn als een lek te hebben moeten dichten op bijvoorbeeld haar rug. Ik kan me indenken dat zo’n stip op haar voorhoofd vooral af zou kunnen lijden. Met een roze plastic Hindoe aan de gang moeten; Of ik gudverdegudver helemaal geen zelfrespect meer heb. Ik stem toevallig wel Wilders moet u weten en sommige dingen kunnen dan gewoon niet.

Maar wat nou als een teen lek blijkt te zijn? Met die stugge rommel uit mijn bandenplakset ga ik dat echt niet voor elkaar boksen. Of nog erger; stel nou toch dat het inwendig is? Dat is toch ronduit vies? Nog even los gezien van de vraag of de lijm zou kunnen hechten op een ondergrond van alle rommel daar ooit achtergelaten. Is dat misschien wat ze bedoelen met ‘veilig vrijen’? Dat ten alle tijde reparatie mogelijk moet zijn en men dus zorg moet dragen voor een schone vetvrije ondergrond? Vetvrij zal het wel zijn, maar schoon? Jezus, wat een moeilijk gedoe, het lijkt wel een echte vriendin. Het zou me ineens niks verbazen als ze zo dadelijk die ribbelige ingezakte muil van d’r gaat bewegen en over het eten van vanavond gaat beginnen.

Ik neem geen risico en rol haar linkerbeen op tot aan haar onderlichaam. Daarna doe ik hetzelfde met haar rechterbeen. Ik hoor restjes lucht ontsnappen, maar vraag me niet meer af waar dit vandaan komt. Daarna rol ik met twee handen tegelijk verder. Rustig en met beleid. Haar navel verdwijnt en bij Peppi en Kokkie aangekomen (we vonden het beiden leuk ze naampjes te geven) ontsnapt er luidruchtig wat extra lucht. Daarna kijken grote ogen in een hoofd met een opgerold lichaam mij vragend aan en lijken grote ronde lippen bijna uit te puilen. Ik twijfel even, maar niet voor lang. Multifunctioneel, ik kan niet anders zeggen. Even vallen het langzaam leeglopend hoofd met opgerold lichaam en ik in slaap, maar ik ben uiteindelijk wel nog net op tijd op mijn werk. En diezelfde avond zet ik haar, nog nieuw en in originele verpakking, op Marktplaats; ‘Voor de handige Doe Het Zelver’. Maar deze vorm van eerlijkheid moge natuurlijk volstrekt duidelijk zijn.

Categorieën: Liefde

12 reacties

Mien · 3 juli 2009 op 17:11

Verrassend debuut Roland.
Welkom op CX.

Mien

SIMBA · 3 juli 2009 op 18:01

Welkom hier!
Prima debuut, al had je de zinnetjes tussen haakjes wat mij betreft mogen weglaten.

champagne · 4 juli 2009 op 12:43

Lekker luchtig stuk! 😀

Je onderschat de lezers hier, wanneer je uit gaat leggen dat iets een grapje is of wanneer je haha tussen haakjes zet.Maar voor de rest een prima column wat mij betreft.

RobertH · 4 juli 2009 op 13:04

Haha. Grappig.

Dees · 4 juli 2009 op 13:47

Erg geestig. Wel nog even aan de spelling van je vloeken werken 😀

arta · 4 juli 2009 op 14:12

Een kutverhaal vol gebakken lucht! (haha, grapje)
Leuk debuut!
😀

doemaar88 · 4 juli 2009 op 22:33

Je column begint met een goede zin en dat is ook meteen het eerste dat mij opvalt. Leuk onderwerp. Hilarisch en misschien een tikje genant. Prima ‘binnenkomer’ hier op CX. Welkom 😀

pally · 4 juli 2009 op 23:03

Grappige eerste column, hier

groet van pally

WakendOog · 5 juli 2009 op 09:15

Allen bedankt voor het plaatsen van reacties, positief bovendien. Ik probeerde met de ‘tussen haakjes’ het verhaal wat meer snelheid te geven. Alsof iemand zo druk aan het vertellen is dat hij zichzelf voorbij praat en toevoeging noodzakelijk is. In die opzet blijk ik dus minder te zijn geslaagd. Geeft niets; het mooie van deze site is tenslotte, naast het lezen van de vermakelijke betogen van anderen, te kunnen ervaren hoe anderen naar je verhalen kijken.

Overigens, ik moet het even kwijt, dit verhaal is puur fictie he? Toen ik vanmorgen net wakker was, is mij gewoon gevraagd wat wij vanavond nou toch moeten gaan eten. Dat u het maar even weet. 😉

Mup · 5 juli 2009 op 19:17

Zie de reactie van champagne, en dat geldt ook voor het uitleggen van de vorm van het verhaal in een reactie :hammer: :pint:
Welkom!

Groet Mup

WakendOog · 6 juli 2009 op 00:04

Wennie · 6 juli 2009 op 00:19

Het blijft een vaag verhaal.. :lach:

xx!

Geef een reactie

Avatar plaatshouder