Yuri

Drive-by shooting

Het felle zonlicht, recht in zijn gezicht, zorgt er voor dat hij even verblind is. Bulderende motoren naderen hem met een hoge snelheid, maar zien doet hij ze niet. In een impuls rolt hij de berm in welke dieper is dan hij vermoedde. Na vijf keer om zijn as gedraaid te hebben komt hij tot stilstand tegen een rots. Een scherpe punt boort zich in zijn zij en een stekende pijn verlamd hem voor enkele seconden. Hij blijft, zo stil als hij kan, liggen en hoort opgelucht hoe het geluid van de motoren langzaam wegebt.

Door Yuri, geleden

Saluté Cruoninga

Je beseft ineens dat de stad waar je woont, niet meer jouw stad is. Het zijn de herinneringen die kleven aan de kleine dingen. Het straatmeubilair, het parkje in de buurt, de winkelstraat; ze kwalificeren stuk voor stuk. Je werpt een blik en denkt aan wat ooit was. Maar pijnlijker is de gedachte aan wat had kunnen zijn. Op weg naar de plaats waar het gebeurde, vermoedt je al dat het tijd is om te gaan. Als je kokhalzend de stille getuigen op het wegdek waarneemt, weet je het zeker. Je huis is je huis niet meer, je stad je stad niet meer.

Door Yuri, geleden

Nu hoef je niet meer…

Altijd maar die zorgen. Je verloor jezelf er wel eens in wanneer je me probeerde te behoeden voor, wat jij zag als onafwendbare rampspoed. Dagelijks lopen mensen in zeven sloten te gelijk en pikken ze, na een uitgebreide douche, hun leven weer op. Jij spande voor de eerste sloot in zicht was al kilometers schrikdraad voor mijn voeten en hoopte dan dat ik zou blijven waar ik was. Ik zocht er een weg onderdoor, omheen of desnoods doorheen. Ik raakte met een buikschuiver te water, terwijl ik er met een kletspoot vanaf had kunnen komen.

Door Yuri, geleden