Vandaag heb ik een afspraak die totaal buiten mijn werkgebied valt. Er gaat namelijk van mij verwacht worden dat ik, tijdens een lunch, een compleet huis van interieur-en kleur-advies voorzie, terwijl ik eigenlijk alleen maar muurschilderingen maak. Dat is ook interieur, maar dan anders.
Na een indringend stukje over vegetariers en hun beweegredenen te hebben gelezen, denk ik aan iets wat ik ooit eerder heb gehoord. Planten hebben ook gevoel, en niemand heeft er medelijden mee. Ik wens stiekem dat ik wel eens een dagje met alle flora en fauna zou kunnen praten, maar besef me dat, behalve voor prinses Irene, dat voor niemand is weggelegd…
[i]*advies voor alle leeftijden: probeer dit thuis niet!!!*[/i]
Omdat ik het goed vind dat mijn kinderen hun fantasie ontwikkelen, krijg ik vaak vreemde voorstellen. “Mam, mogen we heksensoep maken op het balkon?” was er zo eentje, die absoluut maar één keer de revue is gepasseerd.
*Chaos is my middle name*
Iedere ochtend sta ik weer versteld van die moeders die hun kinderen, keurig gekamd, strak in de merkkleertjes afleveren op het schoolplein. Stiekem verdenk ik ze ervan dat ze staand slapen. Ik, daarentegen, kom zwetend aangerend, al mompelend over wiens schuld het vandaag weer is dat we het nét niet gered hebben, met één kind met 2 verschillende sokken, en de ander ongekamd.
maar dat maakt me niet uit…
Mei 2006.
Ik ben aan het werk, en krijg een telefoontje:”U moet komen, nu!”.
Ik spring op mijn fiets, en race, alle verkeersregels vergetend, naar de stad.
