Hitte in huis!

Vandaag heb ik een afspraak die totaal buiten mijn werkgebied valt. Er gaat namelijk van mij verwacht worden dat ik, tijdens een lunch, een compleet huis van interieur-en kleur-advies voorzie, terwijl ik eigenlijk alleen maar muurschilderingen maak. Dat is ook interieur, maar dan anders. Voor de zekerheid heb ik s’ochtends maar niet gegeten, en ik besef dat ik enorme trek heb, wanneer ik op de bel druk van het grote huis. Een dame á la Beatrix opent de deur, en begroet me gereserveerd met bijpassend accent. Ik voel me niet op mijn gemak, maar het vooruitzicht dat ik ongegeneerd in het huis mag rondkijken, en dan ook nog ongenuanceerd mijn mening mag geven maakt dat ik achter haar aanloop.

Gelukkig laat de lunch niet lang op zich wachten. Een piepklein foccaciaatje kijkt me aan vanaf een enorm bord. Hongerig kijk ik terug. Omdat er van de lunch weinig te proeven valt, probeer ik de sfeer van het huis maar te proeven. Algauw besef ik dat die er niet is. Witte muren, witte wanden, en witte badkamertegels op de vloer. De enige kleur zit in 6 fauteuils die tegenover de televisie staan. Ik zit te wachten op de vraag die komen gaat…

“Wat denkt u ervan?” vraagt de dame, en ik bespeur voor het eerst enige onzekerheid. De heer des huizes zit bij elk woord wat zijn vrouw zegt heftig ja te knikken, alsof zij alle wijsheid in pacht heeft. Ik besluit eerlijk te zijn. “Ik vind het enorm kil!” zeg ik, terwijl ik de vrouw langzaam in zie storten.
Opgestaan, om mijn woorden kracht bij te zetten, vertel ik het paar zelfverzekerd dat een houten vloer, wat kleur op de muren, een heerlijke bank om s’avonds lekker dicht bij elkaar te zitten en wat kaarsjes hier en daar, al zoveel meer warmte kunnen brengen in hun huis.

Stomverbaasd kijken zij mij aan. “Mmmmaaar…” stottert de vrouw, “alles hier is duur en design.”
Ineens besef ik waarom zij míj wilden voor dit advies. Twee totaal fantasieloze mensen, die een modelkamer uit een duur woonboekje hebben gekopieerd, hadden geen behoefte aan een stylist die vanuit hetzelfde boekje werkt, maar aan een mens met fantasie. “Nou, dan hebben ze aan mij een goede”, dacht ik, terwijl mijn zelfverzekerdheid met de seconde groeide.

We zijn om de tafel gaan zitten, en zijn eruit gekomen! Budget was er genoeg. De open haard zou weer geopend worden, er zou een koeiehuid op de houten vloer ervoor komen te liggen. Warm bruin en warm oranje zouden het huis sfeer gaan geven, en er zou een bank komen in plaats van die gesepareerde fauteuils. Voor het eerst hoorde ik de man spreken. Hij zei tegen zijn vrouw: “Oh, dan kunnen we heerlijk in de winter op het kleed voor een knappend haardvuurtje liggen.” Voor het eerst sinds ik het huis binnenkwam kreeg ik een warm gevoel van binnen.

Soms is er maar een vonkje nodig om de harten van mensen te verwarmen. In de vorm van een woord, een gebaar, of in dit geval een interieuradvies. En zodra die harten warm zijn, voel je ook de warmte in het huis. Beseffend dat advies geven niet mijn ding is, heb ik mijn ideeen overgedragen aan mijn bevriende stylist. Hij zal, met spoed, voor de uitvoer zorgdragen.

Na een warm afscheid sta ik weer op straat.Hongerig, maar een ervaring rijker, en een illusie armer.