Eenmaal bij mijn ouders thuis aangekomen was ik doodop. Wat is er gisteren in hemelsnaam gebeurd en waarom? Vragen die later voor de rechtbank hun antwoord krijgen. Twee rechercheurs werden op mijn zaak gezet. Zij kwamen diezelfde dag langs om mijn aangifte op te nemen.
Ik bel aan bij mijn grootvader. Het is Vaderdag en de familie komt bijeen. Mijn grootvader is vader van vijf. Zijn jongste dochter is hij verloren, aan het leed dat kanker heet. De familie is sterk en hecht. Moeilijke tijden worden doorstaan, mooie tijden laten we nooit meer gaan.
De bekende vroeg aan mij of ik mijn telefoon bij me had en ik antwoordde dat deze in mijn rechterbroekzak zat en wilde deze pakken. Dit liet hij niet toe en graaide zelf mijn telefoon uit mijn broekzak. De man met zijn EHBO stond nog steeds uit alle macht druk uit te oefenen en ik voelde het bloed over me heen vloeien. Ik voelde het zelfs op het ritme van mijn hart mijn lichaam verlaten. Toen hoorde ik dat mijn wang open lag en dat mijn oor dusdanig geraakt was dat ik een slagaderlijke bloeding had.
Dagelijks zijn er momenten waarop iemands leven overhoop wordt gehaald door wat voor oorzaak dan ook. Iedereen maakt wel eens wat mee in zijn of haar leven wat een diepe indruk achter laat op zijn of haar ziel. Ik kan me het moment dat het bij mij gebeurde nog herinneren als de dag van gisteren. Het is gebrand op mijn netvlies, het heeft zijn fysieke en mentale littekens achter gelaten, het heeft mijn leven overhoop gehaald.
De Nederlandse burger heeft, en had misschien, al niets te vertellen in hun eigen land. Niet in Europa, niet in de wereld. Als een burger een eigen huis bezit, dan is dat de enige plek op Aarde waar hij of zij nog iets te vertellen heeft.
