Mc Calorie, I’m Lovin’ it

Wat smaken ze toch geweldig die broodjes hamburger. Af en toe na een toets duik ik samen met een aantal studiegenoten de Mc Donalds in. Even gezellig bij kletsen en ondertussen van onze chemische troep genieten. Waarom we steeds de Mc Donalds kiezen weten we zelf niet. In ieder geval kunnen we er altijd ongestoord discussies voeren over van alles en nog wat. Als je om je heen kijkt dan valt het op dat er veel kinderen met overgewicht rondlopen. Het is altijd interessant om die kinderen te volgen als ze een vlaggetje hebben gepakt en weer naar hun ouders waggelen. Dan wordt al snel heel veel duidelijk. Voor de neus van die ouders ligt een dienblad vol met eten. Eten is het eigenlijk niet meer. Oog voor hun kinderen of wat er om hen heen gebeurd hebben ze niet. De klodders saus vliegen om je oren. Blijkbaar een persoon die zich niet druk maakt over hoge bloeddruk, overgewicht en tafelmanieren…

‘Respect to all’ op vrijdagmiddag

Eindelijk! Met veel pijn en moeite heb ik een plekje op een bankje weten te bemachtigen op het perron van station Rotterdam Centraal. De meeste bankjes kun je maar beter niet op gaan zitten want de kans is groot dat je dan je kleren weg kunt gooien. De kauwgom is goed vermengd met de klodders mayonaise en andere troep. Maar buiten deze ellende om probeer ik toch nog wat te genieten van mijn plaatsje op het bankje.

Gratis Ipod of SPAM!?

Op een saaie maandag morgen vlak voor mijn lessen beginnen besluit ik eens mijn mailbox te bekijken. Al snel kan ik mijn enthousiasme niet onderdrukken. Er komt een nieuw programma op SBS6 genaamd MusicTop 50. Ter promotie worden er Ipods uitgedeeld! Het enige wat je moet doen is aan vijftien mensen de email doorsturen en ter controle de email ook nog doorsturen aan ene Bart. Snel maak ik een nieuwe email en type vijftien adressen in.

Bent u nou nog niet dood?

Wat zullen we doen? Ik stel voor dat wij de tafel nemen? Welke? Die bruine met vier poten… Ja, ik weet niet of ze dat op papier heeft gezet? Hmm we kunnen beter wachten tot ze dood is. Ja dat doen we. Het gesprek wordt beëindigd en de kleine eenpersoonskamer loopt leeg. Familiebezoek is weer voorbij. Met goede bedoelingen stap ik de kamer binnen waar op het bed een door familie afgedankte vrouw ligt.