‘Met Van Beuningen,’ zegt Arnold kortaf, als hij de telefoon opneemt. Hij zit achter in de zwarte BMW de stukken voor het debat van de volgende dag door te nemen. ‘Is deze verbinding veilig?’ De beller hoeft geen naam te zeggen, Arnold herkent de stem onmiddellijk. Laag en warm, dwingend Lees verder…
Weer zit ik in de taxi naar het verzorgingstehuis. Nadat ik gisteren ben weggelopen bij mijn vader, heb ik nauwelijks rust gehad. Ik had moeite met in slaap vallen en vanmorgen werd ik om half vijf wakker gekrijst door een stel kraaien. Daarna heb ik alleen maar liggen draaien en Lees verder…
Caro sloft de trap op. Het zweet staat op haar voorhoofd. Het doet er niet toe hoe oud de patiënt is, reanimatie is altijd vermoeiend en altijd intens. Dat vergeet je zodra het hart weer zelf klopt en de longen weer zelf ademen. Dit keer was het een gevecht dat Lees verder…
Verscholen in de schaduw van een enorm rek met linnengoed, kijkt Caro naar Peters bewegingen. Ze fronst haar wenkbrauwen en trekt daarmee een lelijke vouw in haar voorhoofd. Dat ontsiert haar anders zo vrolijke gezicht. Het witte verpleegstersuniform zit strak en verhult haar vrouwelijke vormen nauwelijks. Sinds ze in dit Lees verder…
Al vanaf het moment dat ik pa alleen liet zitten en weg liep uit het tehuis, laat het me niet los. Nooit eerder zag ik hem zo kwetsbaar, zo bang ook. Maar wat een kracht zat er in zijn handen. De rode vlekken op mijn onderarm, zullen wel blauw worden. Lees verder…
