Al vanaf het moment dat ik pa alleen liet zitten en weg liep uit het tehuis, laat het me niet los. Nooit eerder zag ik hem zo kwetsbaar, zo bang ook. Maar wat een kracht zat er in zijn handen. De rode vlekken op mijn onderarm, zullen wel blauw worden. Ik hoef er niet aan te denken om zaterdag mijn sexy kanten jurkje aan te doen. Ik zal op zoek moeten naar iets dat minstens dezelfde impact heeft, maar dan met lange mouwen.
Op aandringen van Joey zit ik nu te wachten met de telefoon aan mijn oor. Tijdens het eten kreeg ik geen hap door mijn keel. Ik speelde met de macaroni en hoorde nauwelijks wat hij zei. Pas toen hij voor de derde keer zei dat ik tante Hanne moest bellen, drong het door. Hij heeft gelijk, zij is de enige uit zijn verleden, die ik ken. Maar ik weet niet eens of ze alweer met elkaar praten. Ik heb haar zelf al meer dan vijf jaar niet gesproken.

De telefoon gaat al voor de achtste keer over, als ze eindelijk opneemt.
‘Met Hanne Willems,’ zegt een kordate stem. Het is gek hoe haar stem op die van pa lijkt, dezelfde intonatie, dezelfde barsheid.
‘Dag tante Hanne, je spreekt met Rachel van Zanten.’ Ik aarzel, zou ze weten wie ik ben? ‘De dochter van je broer Peter.’
‘Ik weet heus wel wie je bent hoor, Rachel,’ zegt ze bot. ‘Ik ben nog niet oud genoeg voor Alzheimer.’
De tranen rollen over mijn wangen. O jemig, dit gaat niet goed komen. Ik voel de snikken en doe mijn best om mijn adem onder controle te houden.
‘Wat is er?’ Bot, het klinkt als een snauw.
‘Sorry, ik had niet moeten bellen.’ Ik houd de telefoon nog steeds tegen mijn oor.
‘Nou, nu je dat toch al gedaan hebt, kun je net zo goed vertellen wat er is.’
‘Er is iets met pa.’ Ik begin onbedaard te snikken. Mijn adem is hortend, mijn schouders schokken. Tranen en snot mengen zich op mijn bovenlip. Geïrriteerd veeg ik het weg, bijna prikken mijn vingers in mijn oog.
Tante Hanne zucht. ‘Er is altijd iets met Peter.’
Ondanks mijn tranen, borrelt er een lach in mijn buik.
‘Dit is anders, denk ik.’ Ik haal een paar keer diep adem. ‘Wacht even, ik moet eerst mijn neus snuiten.’
Zonder op antwoord te wachten, leg ik de telefoon neer en loop naar de keuken om een stuk van de keukenrol te trekken. Zonder me te haasten, snuit ik mijn neus. De controle lijkt weer terug, voor de zekerheid neem ik een paar stukken keukenrol mee.
‘Tante Hanne? Ik ben er weer.’
‘Wat is er met Peter? Is hij dood?’ Ze is nu toch nieuwsgierig.
‘Was het maar zo, dan was het tenminste duidelijk,’ zucht ik en schrik van mijn eigen woorden. Meteen schieten de tranen weer in mijn ogen. ‘Nee, hij is niet dood. Pa is helemaal de kluts kwijt. Hij herkende me vanmiddag niet eens.’
‘Dement?’ vraagt ze scherp.
‘Weet ik niet. Hij dacht dat hij zestien jaar was en nog met jou bij opa en oma woonde.’
‘Nou, gelukkig is dat niet zo.’
‘Hij wist alles nog precies. Hij wist zelfs wat vroor brommer hij had.’
‘Een Tomos, hij was er ontzettend zuinig op.’ Even is het stil. ‘Is het echt?’
Die vraag speelt ook door mijn hoofd, ik heb hem niet durven uitspreken. ‘Ik weet het niet, het is wel pa.’
‘Daarom juist. Je weet nooit wat voor dingen hij dit keer bedacht heeft om ergens onderuit te komen.’
‘Ja, ik weet het.’ Weer zijn we allebei stil. We denken aan hetzelfde. Aan het proces vijf jaar geleden, waarbij pa werd aangeklaagd voor fraude. Toen hij ineens een BV had, samen met Hannes zoon en de schuld volledig afschoof op zijn eenentwintigjarige neefje. ‘Hoe is het nu met Wim?’ vraag ik voorzichtig.
‘Ik wil niet met jou over hem praten.’ Ze snauwt de woorden door de telefoon. Weer valt er een stilte. ‘Ik ga niet bij Peter op bezoek hoor.’
‘Ik bel niet om dat te vragen,’ zeg ik verontschuldigend, waarna ik geïrriteerd verder ga: ‘Maar het is jouw kleine broertje, jij kende hem, toen hij zestien was.’
‘En toch ga ik niet,’ blaft ze.
‘Moet je zelf weten,’ bits ik. ‘Kun je me dan in elk geval vertellen wie Brigit is?’
‘Brigit?’ Ze klinkt oprecht verbaasd.
‘Ja, Brigit, hij vroeg naar haar.’ Het gesprek is weer kalm. ‘Hij raakte echt in paniek, toen ik hem niet kon vertellen hoe het met haar was. Toen ik haar helemaal niet bleek te kennen.’
‘Nou, dan is hij echt de kluts kwijt.’ Haar stem klinkt afwezig, alsof ze met haar gedachten ver in het verleden zit. ‘Brigit was Peters vriendinnetje. Hij was echt stapel op haar, eeuwige liefde.’ Ze knort zachtjes. ‘Eeuwige kalverliefde, bleek het te zijn. Het was ineens voorbij. Met een enorme knal, dat wel. Wat er gebeurd is, heeft hij nooit verteld. Hij is weken overstuur geweest, hij viel kilo’s af. Ik heb haar nooit meer gezien daarna.’ Ze is even stil. ‘Het was een lieve meid, het is jammer dat het mis is gelopen, misschien had zij een aardige man van Peter kunnen maken.’


Lianne

Ik ben een enthousiast schrijfster van fictie. Voel me nog beginnend, schrijf korte verhalen in allerlei genres, maar altijd met aandacht voor de mens achter het verhaal. liannehartman.wordpress.com

11 reacties

Esther Suzanna · 26 juni 2018 op 11:05

Natuurlijk had ik ‘hem’ al gelezen, maar ik vind het heel erg goed! Zo cool dat we elkaar feilloos aanvullen in dit verhaal. Echt ontzettend leuk om met jouw te schrijven, Lianne. 🙂

Karen.2.0 · 26 juni 2018 op 14:50

Wat een leuk project, dames! Pet af, want, inderdaad, jullie vullen elkaar naadloos aan. Alle delen gelezen en overall onder de indruk. Had even iets van hup, gas erop! maar toen kwam de versnelling. Gaaaaaan, voluit! Dit kan iets moois worden. Als lezer ga je een kant op denken en ben heel benieuwd naar de twist(s) 😉 (maar dat is wel aan jullie toevertrouwd)

Nachtzuster · 26 juni 2018 op 17:58

Ook hier weer bewondering, Lianne. Inderdaad naadloze overgangen en een nieuwe invalshoek met tante Hanne. Knap gedaan. Tipje; Misschien de titel gewoon op ‘Reset’ houden en alleen deel nr zoveel met de auteur vermelden? 🙂

    Lianne · 26 juni 2018 op 20:31

    Dank je, inmiddels bloos ik er van.
    Es is al overgestapt op de kortere titel, ik ben wat trager. 😉

Mien · 26 juni 2018 op 21:21

Goed bezig dames. Weer wat meer leven in de ColumnX-brouwerij.

G.van Stipdonk · 27 juni 2018 op 22:00

Inderdaad, ziet er goed uit. Ga door, ga door!

Geef een reactie

Avatar plaatshouder