mouche-et-mont

Ofelia, slot

Voordat ik haar ontmoette, kende alleen haar woorden en niet haar lichaam. Via SMS had ze al veel over verteld, over haar lichaam. Toch wist ik niet wat me overkwam, die eerste keer. Mijn maag explodeerde. Bestaat toeval? Waar kende ik haar gezicht van, met het bleke fijne gelaat, de bruine haarlokken, de dunne maar sensueel licht geopende lippen, de dunne wenkbrauwen en haar frêle verschijning? Ze leek uit een andere wereld te stappen, een andere tijd ook. In haar ogen las ik verdriet, maar ook hoop.

Door mouche-et-mont, geleden

Ofelia deel 2

Zij was mijn universum, voor de rest bestond er niets meer. De derde wereldoorlog had kunnen uitbreken, ik zou er niets van gemerkt hebben. Mijn bloed vloog als hete lava door mijn aderen en in mijn hoofd erupteerden gloeiende vulkanen. Overdag was ik een zombie, ’s nachts leefde ik pas echt.

Door mouche-et-mont, geleden

Ofelia deel 1

Hoofdstuk 1
Ik ben net wakker. Ik merk dat ik op mijn buik lig…armen en benen wijd gespreid. Ik beweeg me niet want anders moet ik kotsen. Hoewel ik geen koorts heb en de winterkou mijn kamer is binnen gedrongen, zweet ik als een otter. Waarom ik dit vertel…ik weet het echt niet…ik vraag me alleen af hoeveel alcohol een mens kan verdragen.

Door mouche-et-mont, geleden