trawant

Onze apotheek, wat een rare manier van uitdrukken is dat toch, dat ‘ónze’.
Behalve de medicijnen die ik er vanmiddag op kwam halen is er immers niets van ons of van mij bij. En eerlijk gezegd zou ik het nog niet voor niks willen hebben zo’n apotheek. Die geur van DSM chemie die er ondanks alle afzuiging toch blijft hangen, geen enkel product dat ook maar enige hebberigheid bij me doet ontwaken, en die apothekers ja, het blijven toch een soort archetypen, klonen van Josef Geelman, een beetje zurig en zuinig alsof ook de levensvreugde met 1 microschepje tegelijk en alleen op recept verkrijgbaar is.