Hoe ver je ook verdwaald…

Ik hoor de klok tikken, hier in mijn oppas huisje. Ik hoor mijn vingers over de toetsen razen,en soms als ik even nadenk hoor ik zelfs mijn adem haling zijn gang gaan. Tekens des leven, noem ik ze maar.Ik steek een sigaret op, laat de sigaret even door mijn vingers rollen, om er diepe happen nicotine van te kunnen nemen.
Ik rook te veel, veelste veel. Ik weet het van mezelf, doordat ik inmiddels misschien wat piepend kan adem halen, omdat ik niet meer zo hoog kan gillen als meisjes dat horen te doen, omdat me vader het me te vaak verteld en omdat
ik soms niet eens weet waarom ik een sigaret opsteek.