Mensen met een talent kunnen bekende figuren worden. Geen probleem. Helaas, mensen zonder talent kunnen ook bekende figuren worden. Het gevolg daarvan is dan wel averechts. Daar waar iemand met één of andere gave de anderen iets kan bijbrengen kan de grijze muis dit niet. Tot daar zou er nog geen probleem zijn, als die grijze muis maar niet uit zijn (haar) rol gerukt wordt. Sommige T.V. zenders zijn ware fabrieken. Bekendevlamingfabrieken, te vergelijken met een worstmachine. Aan de ene kant steekt men er de ingrediënten in, aan de andere kant komt de worst er uit. Belangrijkste doel bij dit opzet is consumptie, omzet, verkoop en winst.
Worst zou dan, om in dezelfde beredenering verder te gaan, het eindresultaat zijn van vleesgehakt, kruiden en specerijen, met daar rond een velletje. Geen ingrediënten, geen worst.
T.V. makers hebben een gave. Die kunnen worsten maken zonder ingrediënten. Geen talent, toch een T.V. uitzending.

Talent, waar blijft het talent?

Een vrouw heeft zich twee veel te grote borsten laten aansmeren, (inplanten) luistert slecht naar de reporter van dienst en geeft steeds totaal verkeerde antwoorden op de gestelde vragen. Zelfs zonder blond haar slaagt deze er in om wekelijks enkele keren mijn avondje T.V. kijken naar de vaantjes te helpen, door bovenop al dat zieligs, ook nog om de haverklap met dat zelfde pruilmondje en bijpassende koeogen recht in de lens van de camera te gapen. Een spelprogramma, een reportage over een feest, een dagafsluitend gesprek in één of andere studio, steeds is madam plakvlieg daar weer, zonder nieuwswaarde, met dubbelzinnige sexy getinte zinspelingen die ik bijna van buiten ken.

Talent, waar blijft het talent? Het kan ook anders.

Bekende Vlamingen zijn er nu eenmaal bij de vleet. Dit is een logisch gevolg van onze huidige samenleving met de T.V. wereld als koploper en in haar zog, de “boekskens,”beiden afhankelijk van kijkcijfers en omzet.
Eén of ander gezicht komt dank zij een bepaalde begaafdheid op T.V. en hop, terug is er een B.V. in wording. Hij (zij) wordt op straat erkend, er gaan bepaalde deuren open, men krijgt een marktwaarde.
Dat men dan, om den brode, mee springt met die kar van naambekendheid kan ik perfect volgen. Velen, voornamelijk in de amusementssector, zijn afhankelijk van dit circus. Wie in een dergelijke situatie beland maar de controle behoud over zichzelf getuigd van nog meerdere gaven, de gaven van zin voor relativeren en het niet naast de schoenen lopen.

Het siert sommigen die regelmatig mensen via de T.V. entertainen, dat ze gewoon hun werk doen en, daarnaast, zelfs de media enigszins schuwen en, kansen tot nog meer naambekendheid, met eventuele vermeldingen in de ” boekskens,” mijden als de pest.
Komen dergelijke personen dan toch eens terecht in een ook voor hen vreemde omgeving, maar slagen ze er ook daar in een positieve bijdrage aan het geheel toe te voegen, dan stijgt mijn bewondering en sympathie voor deze mensen. De meesten doen het goed in onze, zeker op dit vlak, met valkuilen bezaaide wereld

Zo kan het dus ook.

Helaas, er is ook nog de B.V. die geen talent heeft maar zich in alle bochten wringt om deze felbegeerde status te bemachtigen en te behouden. Dat is de schadebrenger aan het plaatje. Zoals iedereen, beginnend vanaf nul heeft hij of zij zich eventjes op de onderste spurt van de ladder mogen begeven, net genoeg om zich aan kijkend Vlaanderen te tonen. Wie dan verder, bij gebrek aan talent niets kan toevoegen en al direct moet steunen op één of ander schandaaltje of het “durven” zeggen wat anderen niet durven is, van dan af al bezig met de meubeltjes te redden. Als dit gedrag toch jarenlang stand houd dan wordt het in meerdere gevallen zelfs zielig. De neutrale kijker krijgt moeite met het aanschouwen van de hem voorgeschotelde kolder en hunkert naar “echt” talent. Nog steeds steunend op dat onderste spurtje van de ladder, komt er ondanks één of andere flauwe grap, geen enkele meerwaarde bij.

Arm Vlaanderen…. En, er is nog een categorie van personen waar ik bij mijn bedenkingen over talent de grootste moeite mee heb.

Velen, met talent, maken een voor zichzelf en voor kijkend Vlaanderen vrij aangename tijd door. Een tijd waar ik niet direct een cijfer wil op plakken maar laat ons bij wijze van spreken, zeggen, tien jaar. Dus, al die tijd is die persoon er in geslaagd “ons” te amuseren met één of andere begaafdheid. Helaas, op een eerdere langzame bijna niet te merken manier is er toch hoogmoed in zijn gedrag gekropen. Een arrogantie die er voor zorgt dat hij (zij) onhandelbaar geworden is. Terend op het eerdere talent van de laatste tien jaar zet hij, totaal verblind, eigenzinnig door. De roem heeft het laatste greintje “normale” mens uit deze persoon gezogen. Wat over blijft is een kakelende kip zonder kop. Grootste drama, hij (zij) merkt het zelf nog niet eens op dat het gewauwel dat er de laatste tijd als dogma ‘s naar voor gebracht is, geen enkele realistische bagage meer bevat.

Nee, namen zijn er niet genoemd. Bedoeling van dit rubriekje was een dagelijks te bemerken kwestie aan te kaarten. En ja, ik had natuurlijk namen in mijn gedachten maar die zijn dan ook te sterk afhankelijk van de persoonlijke mening waarbij ik nooit de bedoeling had met modder te gooien naar één of ander persoon.
Zit er in dit schrijven voldoende kracht dat de lezer er zich bepaalde mensen kan bij voorstellen, dan vind ik dit stukje alvast geslaagd.

Categorieën: Algemeen

Meralixe

Er is een smaak, gewoon, een manier van het door het leven gaan, die zo verschillend is van mens tot mens, dat we mogen besluiten dat het eigen gelijk niet bestaat en dat respect voor de andere mening belangrijker is...

5 reacties

Ferrara · 4 februari 2012 op 19:39

Meralixe, Vlamingen kan ik me er niet bij voorstellen. Maar, bekende Nederlanders of slappe aftreksels daarvan in ruime mate. Soms stijgt het schaamrood je naar de kaken, echt waar.

LouisP · 4 februari 2012 op 19:51

‘Daar waar iemand met één of andere gave de anderen iets kan bijbrengen kan de grijze muis dit niet.’

Vreemd, ik heb blijkbaar mezelf aangewend dat iets bijbrengen iets te maken heeft met iets leren. En dat is volgens mij bij veel van die bv’s niet het geval. Toch niet bij wat ze op tv of in de media doen.

Ik vind het stuk, het onderwerp toch, niet zo interessant maar ik vind de manier hoe je jouw visie daarop afreageert wel grappig.

‘Wie in een dergelijke situatie beland maar de controle behoud over zichzelf getuigd van nog meerdere gaven, de gaven van zin voor relativeren en het niet naast de schoenen lopen.’

Moet er bij ‘beland’ en ‘behoud’ geen t achter?

Meralixe · 4 februari 2012 op 19:56

Ferrara, natuurlijk was die laatste zin grensoverschrijdend bedoeld.
En…he… :pint:

Boukje · 4 februari 2012 op 21:27

Bij mij gaat de televisie na het journaal gewoon uit, zo heb ik geen last van dit soort vervuiling. Ik denk Meralixe, dat er op Uw t.v. ook een knop zit waarmee al die ergernis voorkomen kan worden. 😀
Een leuk stukje, dat heeft het dan toch maar weer wel opgeleverd.

Meralixe · 8 februari 2012 op 09:31

Zo, dit hebben we ook achter de rug. Drie reacties (waarvoor uiteraard mijn dank) is mijn inziens maar een magere oogst. (troost)Ik probeer natuurlijk enkel in eigen boezem te kijken maar kan er, na controle over de totale werking van column x, niet omheen kijken dat er zeker op gebied van reageren werk aan de winkel is.
Misschien schrijf ik DAAR, op reactiejacht, wel eens een column over.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder