Bel me!

Nou vraag ik je, wat is de wereld tegenwoordig nog zonder mobiel telefoonverkeer? Zonder gsm durft men gewoonweg de deur niet meer uit. Kijk in een willekeurige winkelstraat op een aangename zaterdagmiddag eens om je heen en je ziet minstens 13 mensen met zo’n geval aan hun oor. Men wil ten allen tijde, koste wat kost bereikbaar zijn, en indien dit om enigerlei reden eens niet mogelijk is raakt men van slag, in sommige gevallen zelfs in lichte paniek. En wat doet men dan zoal met die gsm? Na uitgebreid onderzoek is gebleken dat niet alle mobielbezitters daadwerkelijk zo’n ding nódig hebben. Zo zijn er van die mensen die alleen maar interessant en/of stoer willen lijken, of die nu eenmaal graag met de hype meegaan, en er zijn er ook altijd wel die zich gewoon niet lekker voelen indien zij niet het nieuwste van het nieuwste, net aangeleverd vanuit de fabriek, in hun bezit hebben.

En dan is er nog het uitstervende soort van de conservatieven, de mensen van de oude stempel, die graag alles simpel en eenvoudig willen houden en het liefste nog, als dat zou kunnen, zo’n 60 jaar terug zouden reizen in de tijd. Die goeie ouwe tijd waarin het leven zo kalm en gemoedelijk was en men nog amper wist wat een telefoon was, en in plaats van eindeloos te bellen en sms’en, onbekommerd en vrijelijk pijpen en sigaren rookte in de comfortabele leunstoel in de woonkamer (in plaats van tegenwoordig buiten op het balkon omdat vrouwlief geen nicotine en andere schadelijke stoffen in huis tolereert), terwijl moeder de vrouw geitenwollen sokken zat te stoppen bij de petroleumkachel.

Maar, met uitzondering van de (zeer gerespecteerde) ouderen, gaan de meeste anderen uiteindelijk, vrijwillig of noodgedwongen, toch met de meute mee.

En het lijkt erop dat met het toenemen van de populariteit van de mobiele telefoon, tevens het asociale gedrag in deze maatschappij aanzienlijk stijgt. De fatsoensnormen vervagen langzaam maar zeker. Zo bellen mensen constant en overal, aan de kassa, in de bus, metro en trein, in het restaurant, bij de kapper, in de bioscoop enzovoort, hierbij anderen mateloos irriterend. Het wordt zelfs niet meer normaal gevonden je mobiel uit te zetten bij een kerkdienst, vergadering of condoleance. En wanneer iemand de ander hierop aankijkt of een opmerking maakt ten aanzien van zijn of haar asociale belgedrag, is deze negen van de tien keer beledigd. Conclusie: We hebben tegenwoordig met z’n allen wel erg lange tenen.

En waarvan wellicht niet iedereen op de hoogte is, is dat we ons met het gebruik van de mobiele telefoon openlijk blootstellen aan grote hoeveelheden schadelijke straling, waarvan de ongetwijfeld nare gevolgen zich op de lange termijn zullen openbaren.

Maar alles komt met een prijs, zullen we maar zeggen.