Geachte redactie,
Met deze brief wil ik reageren op uw oproep vorige week, waarin u een prijs uitlooft voor de beste opiniërende column.
U voedt de algemeen geldende, maar onterechte veronderstelling dat iedereen maar overal iets van moet vinden. De media worden gedomineerd door ijdele betweters die hun stempel willen drukken. Geen onderwerp te klein of men moet er zijn plasje over doen. Ik veroordeel, dus ik ben. Facebook, Instagram, Twitter… Genuanceerd of niet, onderbouwd of niet, men mag zich multimediaal uiten. De ergsten zijn de zogenaamde deskundigen. De wetenschappers die pretenderen een hoger doel te dienen door zich uit te spreken over wat-dan-ook, maar in werkelijkheid alleen maar geïnteresseerd zijn in de gelegenheid hun mediageile koppen op de televisie te tonen.
Een voorbeeld? Wel, neem nu de hype rond de Noordhollandse huisarts die zijn doodzieke patiënt een overdosis morfine toediende, werd opgepakt door de politie nadat dit was gemeld door zijn werkgever en zich uiteindelijk suïcideerde. Een situatie met louter verliezers, zou je zeggen. Laat de nabestaanden met rust. Maar wat gebeurt er? Collega’s van de overledene (de één naar eigen zeggen nog beter met hem bevriend dan de ander) spuwen ongebreideld hun gal in de krant, daartoe aangemoedigd door sensatiebeluste journalisten. Een psycholoog eist inzage in het rapport van de IGZ – een psycholoog, godbetert! Waar bemoeit de man zich mee? Een journalist schrijft er een boek over – om de huisarts te rehabiliteren, zegt hij. Kom op nou toch! Om zijn portemonnee te rehabiliteren, zal hij bedoelen.
Begrijpt u mij goed. Ik pleit niet voor een meningloze samenleving. Laat iedereen vooral vinden wat hij vindt, bespreek het aan de keukentafel en houd het daar. Een beetje meer luisteren en een beetje minder oordelen, dat is mijn boodschap. We zouden er allemaal beter van worden.
Hoogachtend,
Janina.
14 reacties
Dees · 17 oktober 2014 op 14:49
Heel leuk gedaan, het dubbele mooi uitgewerkt. Vlot geschreven bovendien, met geloofwaardig overkomende irritatie. :yes:
Heb je gewonnen? 😀
Janina · 17 oktober 2014 op 15:20
Haha, het is dat de wedstrijd fictief is, maar anders… Grrrr!
Ferrara · 17 oktober 2014 op 16:46
Mooie boodschap in de slotzin. Eens.
Heb me gisteravond wezenloos geërgerd aan Freek de Jonge die zo’n beetje het hele programma van Jeroen Pauw overnam en het gras voor andermans (Pietengilde) voeten wegmaaide.
En Pauw liet het gebeuren, belangrijke gast blijkbaar.
Meralixe · 17 oktober 2014 op 17:08
‘Een beetje meer luisteren en een beetje minder oordelen’
Nu vraag ik me wel af hoe hierop te reageren. 🙂
Goed, ik heb wel begrepen dat één en ander te maken heeft met het Nederlandse mediagebeuren. Je zal wel een punt hebben. :yes:
Mien · 17 oktober 2014 op 18:01
Zoveel mensen op zo’n klein stukje aarde … Ik zou bijna iets willen zeggen over stenen gooien en zo … Ik doe het niet. Je maakt je punt. Loud and clear. In ieder geval voor mij een hoge score bij de schrijfopdracht. Knap geschreven. :yes:
Janina · 17 oktober 2014 op 18:27
Wat verander jij vaak van uiterlijk Mien… :laugh:
Dank voor je commentaar.
Mien · 17 oktober 2014 op 18:37
Graag gedaan.
Tja … In de ban van Hella, Laura, Dale en anderen …
troubadour · 17 oktober 2014 op 19:19
Als je goed luistert, mag je dan oordelen? Hoe zie je jouw column in de context van de boodschap daarin?
Janina · 17 oktober 2014 op 21:20
Ik denk dat het een losstaat van het ander. Dus dat je niet automatisch mag oordelen als je goed geluisterd hebt. Luisteren als doel op zich, niet als middel.
pally · 17 oktober 2014 op 21:58
Ik ben het met je eens, Janina, dat overal en door iedereen lukraak ventileren van meningen niet veel brengt, maar alleen rond de keukentafel, nee, dat lijkt mij echt te weinig. En met het alleen beluisteren van mistoestanden veranderen die niet.
Goed geschreven stukje.
Janina · 17 oktober 2014 op 22:42
Maar met het becommentariëren ervan alleen ter meerdere eer en glorie van jezelf ook niet.
Bedankt voor je reactie!
Frans · 17 oktober 2014 op 23:44
Verbaas me op de een of andere manier hoe mensen zo totaal verschillend op zelfdoding en euthanasie reageren. Het een is meestal een persoonlijk drama het ander een vorm van zelfbeschikking.
Spencer · 20 oktober 2014 op 09:59
Ik heb vandaag even geen mening.
arta · 20 oktober 2014 op 10:30
Goedgeschreven uitdaging, zeg!
Overdaad schaadt, ook bij het ventileren van meningen, dat blijkt wel weer. Wat mij betreft is er ook nog nog een gulden middenweg tussen de keukentafel en de mediale meningdiarree, maar dat is natuurlijk niet de strekking van de schrijfopdracht 🙂