Beste Pa

Beste Pa,

Champagne, bitter en zuur van smaak.
Maar het smaakt o zo fijn omdat het gedronken wordt op het moment dat je mag feesten en ontspannen.
Gek genoeg blijft de champagne vaak in de koeler, omdat het geluksgevoel ook bekoeld blijft. Nooit eens echt blij, nooit eens echt voldaan. Wanneer is de jager tevreden met zijn prooi? Even serieus. Ik haat columns die je honderd keer moet lezen voordat je begrijpt wat er staat. Vooral op zaterdagochtend ben ik al blij, dat jij en die drie andere lezers op columnx de moeite nemen om mij überhaupt te lezen.

Stel je nou eens voor dat ik had willen zeggen in deze column dat Marco Borsato mij belde om te zeggen dat hij weer mag praten en ik had gezegd: joh Marco ik heb liever dat je je mond houdt en stopt met zingen, want je kan er niks van. De champagne zal dan toch rijkelijk vloeien bij Borsato, want hij mag inderdaad weer praten.
Vele columnisten zouden deze column gebruiken om van deze kleine mug een vet versierde olifant te maken, om vervolgens tot hun verplichte 400 woorden te komen. Net zoals ik deze column begon, pa. Waarom wordt er niet gewoon geschreven wat er wordt bedoeld in plaats van de semi-intellectueel uit te hangen. Zoals je weet, pa heb ik deze week bijna elke dag wel gesprekken gehad over het vervolgen van mijn zakelijke carriere. Vanmiddag heb ik genoeg te doen en heb dus eigenlijk geen tijd om een hilarische column te schrijven over hoe lomp mijn zus en zwager zijn geweest op vakantie. Die hadden waarschijnlijk zoveel champagne gezopen dat mijn zwager spontaan zijn sleutels in zee verloor. Daarover later misschien nog weleens meer.

Ik heb het ook te druk om mijn telefonisch onderhoud met Marco Borsato te ontleden. Wel zat ik na dat gesprek in de auto te denken wanneer de champagne bij mij eens voldaan zal gaan smaken.
Hopelijk heb ik na dit mooie weekend wat voor de deur staat dat geluksgevoel. Maar om daar nou een emotionele langdradige column over te schrijven, dat weiger ik.

Op het moment dat ik dit schrijf ruik ik de geur van koffie. Ik zit in mijn boxershort en mijn voeten zijn kouder dan menig champagnekoeler. Op de achtergrond hoor ik de muziek van Bryan Adams, die zingt over a day like today. Dat slaat op mij, want op dit moment voel ik me gelukkig pa. Daar is geen champagne voor nodig. Je zoon voelt zicht goed, duidelijk toch.