Betonrot

Laminaat. Klikkend voorbeeld van krakende wansmaak. Armeluis-vloerbedekking voor in het dagverblijf. Vaak in combi met Jan des Bouvrie wat het misdesign extra doffe glans geeft. Zelfs een bouwvakker met twee rechterklauwen krijgt het gelegd en de aanhang heeft vervolgens onverslijtbaar levenslang. Werk je uit de naad voor een vloerkleed dat bij het chemisch afval thuishoort wanneer je het zat bent. Vergelijkbaar: je spijkert woekerende asbestplaten tegen de muur omdat je zo van doorsnee grijs houdt. En feitelijk zélf ook bent. Vooralsnog geniet je van de voelbare houtstructuur (…) en V-groef. Je orgasme beleef je wanneer je vrienden met vochtige ogen informeren: “Is het echt hout?” “Nou nee, het is fotoprint van wand tot wand!” Loop je járenlang op een namaak houtafdrukje. Een matglans visitekaartje. Met namen als Parador, Kronotex of Haciënda. Het laatste voor een echt Ik vertrek-gevoel. Nieuwste trend: eyeleds-verlichting voor in de nepvloer. Elke bouwmarkt geeft je er drie kleuren glas bij om sfeer te creëren passend bij je eigen fantasie. Trend twee: laminaatkist JAN opgeleukt met grijze verf JAN. Wie ut laast leg leg ut best!

Ooit, in een vorig bestaan, had ik een merbau-ondergrond. Illegaal gekapt in een zompig regenwoud. Je scharrelvlees consumeert dan opeens een stuk smakelijker en de legbatterijkip lacht je, diepbruin geroosterd, vanaf je bord toe. “Dat is dan € 6000,-”, straalde de parketboer. Een vage kennis nam later de woorden “mooi laminaat” in zijn bek en trapte behalve op tropisch hardhout ook behoorlijk op mijn ziel. Is nog steeds herstellende van mijn breekwerk met een overgebleven plankje puur natuur. Parket leg je halfsteens en van tevoren hussel je alle plankjes dooreen. Voor optimaal kleurverschil. Wanneer je in een eruptie van totale creativiteit de delen niet laat verspringen krijg je een prachtig patroon van gelijkliggende dwarsnaden. Tip van de ervaringsdeskundige: niet te strak tegen de muur. Je vloer verandert dan in een waar golfslagbad wanneer je huis een tropische vochtigheidsgraad heeft. Muren. Logischerwijs met de vloer verbonden. Binnen en buiten. Bezoek brakend een willekeurige Vinexlocatie en constateer dat iedereen zijn 6 vierkante meter luchtplaats heeft ommuurd. Met bikkelhard beton, tergend tropisch hardhout of scheutig bamboe. In de boze grote mensenwereld manifesteert die gekte zich ook. De Berlijnse Muur is historie. Er komt altijd een dag dat een muur geslecht wordt. Ik koester het stukje gehard Oost-Duits cement volgespoten met graffiti.

Het Koreaanse landschap wordt ontsierd door een muur van gaas en prikkeldraad. Van gaas krijg je een waas voor je spleetogen. Shalompredikers in het Beloofde Land zoeken hun vrede en bevrijding in een veiligheidsbarrière van 640 kilometer lengte. Lekker lang! Een afscheiding om de bevolking te beschermen tegen zelfmoordaanvallen van Palestijnen. In het zuiden van de VS moet een Mexicaan op weg naar de ongekende mogelijkheden een welhaast onneembare vesting passeren. Saoedi-Arabië ontwikkelt plannen om een 900 kilometer lang hek te bouwen langs de grens met Irak. Lang lekker! Het hek, dat 135 elektronisch beveiligde poorten moet gaan bevatten, maakt deel uit van veiligheidsmaatregelen ten bedrage van 9,4 miljard euro. Tegen extremisten, drugs- en wapensmokkelaars en illegale krabbelaars. Dit schreeuwt om actie. Ik denk er sterk over om de balkonafscheiding met mijn buurvrouw neer te halen. Voor mijn gemoedsrust desastreus. Jezus, wat een bakkes. Overige bewoners krijgen van mij het advies de opgetrokken muur die ze in het aardse staande houdt steen voor steen af te breken. En geloof het of niet: ik start net mijn mp3’s en De Muur van het Klein Orkest schalt als eerste uit de speakers. “Wat is nu die heilstaat als er muren omheen staan? Alleen de vogels vliegen van Oost naar West!” Gewoon toeval. Toch?