Het is altijd weer spannend als de naam van Maurice de Hond wordt genoemd in het Journaal. Waarom? Omdat je nooit van tevoren weet in welk soort nieuwsbericht hij voorkomt. De ene keer zit ie wanhopig in Deventer op een minishovel te speuren naar een roestig zakmes van één of andere klusjesman en de andere keer zit ie in het beklaagdenbankje wegens een optreden in een reclamespotje. Dat laatste was overigens omdat De Hond volgens de rechter bekend stond als ‘onafhankelijk deskundige met een groot gezag’ en als zodanig geen merk zou mogen aanprijzen. Na een paar nachtjes slapen zag de rechter gelukkig ook in dat deze kwalificatie onmogelijk van toepassing kon zijn op De Hond en stond hem weer toe zich te verlagen tot het niveau van medeproppers Frans Bauer en Natasha Froger.

Waar Maurice echter het vaakst mee in het nieuws komt, zijn onbetrouwbare opiniepeilingen. Je kunt tegenwoordig weddenschappen afsluiten waarin je voorspelt of hij er met zijn enquêtes tachtig, negentig of honderd procent naast zit. Politici die volgens Maurice in verkiezingstijd ver achter blijven op de rest leunen rustig achterover, omdat ze dan weten dat de buit binnen is. Afgelopen weekend heeft hij een onderzoek gedaan onder leden van de ANWB en hen gevraagd of ze vóór of tegen de invoering van rekeningrijden zijn. Volgens De Hond is een ruime meerderheid van de automobilisten tegen. En tja, dan worden de autoforensjes onder ons toch een beetje zenuwachtig. Maurice voorspelt een afwijzing van het rekeningrijden en dat betekent dan hoogstwaarschijnlijk een versnelde invoering ervan. En als automobilisten iets nóg minder betrouwbaar vinden dan peilingen van De Hond, dan is dat toch wel het reken-Excelletje van Camiel Eurlings. En terecht.

Hoe vaker ik de minister hoor roepen dat slechts een kleine groep rijders méér gaat betalen bij de invoering van rekeningrijden, hoe minder ik hem geloof. En hij roept het vaker en vaker. Okee, het idee dat de vervuiler moet betalen vind ik erg goed en Camiel doet ook vast enorm zijn best, maar de schat heeft gewoon de pech de reputatie tegen te hebben. Niet die van hemzelf, maar die van de Staat. Ik kan me namelijk geen enkel project heugen dat keurig binnen de grenzen van het budget is gebleven. Of het nu om een verbreding van de A2 gaat of om de Noord/Zuidlijn; ik heb nog nooit een ambtenaar glunderend horen verklappen dat de kosten enkele miljoenen lager uitvielen dan begroot. Ik begreep dat zelfs het opnieuw stuken van het Catshuis twee ton meer heeft gekost dan waarmee rekening gehouden werd. Als de ministeries elke budgetoverschrijdende euro aan Haïti zouden schenken, dan zou daar dit jaar nog de Miljonair Fair worden georganiseerd. Terug naar het rekeningrijden. Camiel belooft stellig dat het met dit project écht anders gaat. Hij heeft makkelijk praten; hij heeft een chauffeur die voor de kosten opdraait. Misschien goed om Maurice de Hond eens in de cijfers van het project te laten grasduinen. Als hij een betrouwbaar financieel plaatje voorspelt, dan weet Camiel dat hij direct de stekker er uit moet trekken.

Categorieën: Actualiteiten

1 reactie

dashuri · 27 januari 2010 op 19:31

Denk dat ik de essentie van deze column gemist heb.. Maurice zegt me, als Belg-zijnde, niets!

Ik vind je er trouwens als columnist bovenuit steken. Tegenwoordig schrijven nog weinig mensen columns maar stukjes proza. Waarvoor chapeau.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder