Het betreft alle personen. Niet in details treden. Algemeen is een bijwoord. Het zoemt voortdurend in het hoofd. Het is er nauwelijks uit los te weken. Het is geen hommelwoord en ook geen wespwoord. Als het bijwoord probeert te steken heb je hommeles. Ingegeven door angst. Angst voor de angel. De bijangel. Probeer de angel niet uit algemeen te trekken. Je hebt dan meteen de poppen aan het dansen, hommeles, niet te verwarren met hommelles.
Hommelles. Dat is lang geleden. Dat stamt nog van de lagere school. Op jonge leeftijd was ik al gebiologeerd door biologie. Bioloog, dat wilde ik vroeger worden. Maar helaas, mijn bio loog niet. Hij logeerde op andere plekken. Ik ging iets doen met bijwoorden. Met bijvoorbeeld, bijzonder, met bijkans en bijna. Ik nam ze allemaal bij de hand. Ik onderzocht de bijwoorden en stelde ze op schrift. Ik kwam erachter hoe hard ze staken. Vooral algemeen. Keihard. Verschrikkelijk. Dat vroeg om nader onderzoek. Ik gaf mijn bijwoorden hommelles.
Bijwoorden hebben geen behoefte aan hommelles. Bij lange na niet. Ze hebben sowieso een hekel aan iedere vorm van les. Ze balen van alle van Dalen en kleurige boekjes. Van dikke en dunne, van groene en witte. Van betweters en lettervreters. Ik schreef het al eerder, algemeen betreft alle personen. Dus ook u. Laat u niet steken. In het bijzonder niet door een bijwoord. En denk er aan, als bijwoorden woorden hebben gaat het mis. Bijen met woorden zoemen en steken des te harder. Het is maar dat u het weet.
Naast bijwoord is algemeen ook een steekwoord. Algemeen steekt overal zijn neus in. Het duikt overal in en overal op. Als rubriek, als categorie, als vrij veld, in vrijwel iedere gebruiksaanwijzing, in dagbladen, in het nieuws, op websites. Algemeen is overal. Heel gemeen. Het is een gemeen goedje. Gemeengoed kan heel fout zijn. Zeker in een maatschappij die niets op heeft met al maar veel meer leeft van ik. Van ikgoed, geen gemeengoed. Algemeen conflicteert met ik. Het steekt. Eigenlijk zou je moeten schrijven conflikteert. Met een k van …….
Het ik heeft een bloedhekel aan gemeengoed. Het houdt liever alles voor zichzelf. Het enige algemeen dat een beetje door de beugel kan is bijzonder algemeen. In bijzonder algemeen ligt alles opgesloten. Zodra algemeen bijzonder wordt en begint te vloeden in over, kom je tot de kern. Zonderbaar, vreemd, wonderlijk en zeldzaam. Bijzonder. Er is nood aan analyses en diepteonderzoek naar algemeen. Dat wordt zelfs door het individu onderkent.
Het ik in de maatschappij wil zich het liefst verbijzonderen. Onderzoek is nodig om oplossingen en maatregelen te vinden die voorkomen dat algemeen blijft tieren. Welig en alom. Er dreigt anders een gevreesde dood voor het ik. Bijzonder algemeen is het enige algemeen dat mag blijven. Bijzonder algemeen beteugelt het ik in juiste mate. Geen ik boven al, maar ik naast al. Ik en al. Ik en anderen. Samen ik. Bijzonder algemeen. Speciaal, vreemd, wonderlijk en bovenal zonderbaar.
14 reacties
Libelle · 1 september 2013 op 07:46
In zijn algemeenheid zeer bijzonderlijk. Bijzonder algemeen doet me denken aan enorme borstjes en in zekere zin kàn dat.
Onderdien blijft er veel te zien!
Mien · 6 september 2013 op 15:44
Met borstpartijen moet je extra behoedzaam zijn. In het algemeen en in het bijzonder. Bedankt voor je compliment bovendien.
Yfs · 1 september 2013 op 10:20
Absoluut knap gedaan. Over elk zinnetje is duidelijk nagedacht. Elke regel lijkt een bewering, het dwingt je als lezer ( mij in dit geval) om na te denken of ik het er mee eens ben, waardoor het minder prettig leest. Desalniettemin zit het knap in elkaar! :yes:
Mien · 6 september 2013 op 15:52
Grappig dat je het leest zoals ik het geschreven heb. Een vet compliment dat ik binnenruif. Tja, en wie heeft er ooit gezegd dat lezen prettig moet zijn. Over schrijven nog maar niet te spreken. Blij dat jij en ik het niet uit de weg zijn gegaan. Bedankt voor je complimenten. Ik stop ze in mijn knapzak.
Pierken · 1 september 2013 op 11:44
Tijd voor een nieuw leesplankje vol stekende bij- en wespwoorden, Mien. Dat begint dan met ‘algemeen’ en eindigt op ‘bijna’. Dat zal de kindjes leren!
Ondanks dat je hierboven meer vlindert dan dat je bijt, bemerk ik een allergie op bijwoorden. En dat terwijl bijwoorden vol integere afspraken zitten. Ben jij vroeger wel eens verbaal in elkaar geslagen door een groepje hangende bijwoorden? En heb je daardoor wellicht woordleed opgelopen? Woordleed is er in vele vormen hoor en laat zich lastig extraheren.
Al met al een prima VC-start waarin je een niet bestaande puzzel van duizend stukjes behendig in elkaar hebt gelegd. Pas daarmee tevens op dat het geen trucje wordt. Mijn excuses voor de eventueel overbodige bijwoorden in deze reactie.
Mien · 6 september 2013 op 16:05
[quote]Woordleed is er in vele vormen hoor en laat zich lastig extraheren.[/quote] Kijk, als je nu ‘woord’ van woordleed afsloopt en ‘extra’ van heren en vervolgens alles wat er tussen ‘woordleed’ en ‘extraheren’ opgetekend staat en de woorden die dan resten even omdraait en weer aan elkaar vastplakt dan kom je een heel end en weet je wat deze schrijver doorstaan heeft bij het contrueren van deze tekst.
En tussen ons gezegd. Dit trucje wordt u eenmaal aangeboden. Met het trucje heeft u wel een punt, waarvoor mijn dank. Bedankt voor de tip.
Gelukkig vergt het in elkaar leggen van een duizendstukkige puzzel dezelfde vaardigheden als het in elkaar leggen van een honderdstukkige. Bij de hoeken en randen beginnen en luchten, grassen en andere grote veelvlakken eerst verzamelen en pas later toevoegen aan de puzzel. Oftwel hoofd- en bijzaken eerst scheiden.
pally · 1 september 2013 op 13:26
Het leest wat struikelend voor mij, Mien, waarschijnlijk omdat het een en al woordspeling is en daardoor een soort puzzel. Ik verslik mij in de woorden die andere woorden en betekenissen in zich dragen. Elk woord kijk ik daardoor wantrouwig aan. Maar ja, dat is misschien juist jouw bedoeling. Knap geconstrueerd is het zeker.
Mien · 6 september 2013 op 15:48
Struikelen is een bijzondere vorm van bijna vallen. Wie niet valt leert niet opstaan. Verslikken is een ander verhaal. Daar zit dan meestal iets dwars. Een breedvoerig woord wellicht. Het verdient altijd aanbeveling om goed op te letten wat men slikt. Vooral bij woorden. Wantrouwen in dat opzicht is dus heel gezond. Bedankt voor jouw compliment.
Nachtzuster · 1 september 2013 op 22:18
Het is heel knap, deze column, op zijn Miens. Zoals wij je kennen, het goochelen met woorden. Maar ik zou zo graag eens een andere stijl van je willen lezen. De stijl zoals in Deen en je andere odes aan nichtjes en neefjes, dat doet mij in ieder geval smelten. Vanuit je gevoel, met veel liefde en genegenheid geschreven. Hetgeen jou kwetsbaar maakt. Omdat je mens bent.
Mien · 6 september 2013 op 16:13
Neem een goochelaar zijn stok af en hij verdwaalt onmiddelijk. Hij houdt zich vast aan zijn konijn en bibbert. Zonder hoed vaart niemand wel. Ook geen goochelaar.
Als je het niet erg vindt wacht ik eerst even op familieuitbreiding voor inspiratie. Maar wie weet misschien verras ik je wel. Niet met familieuitbreiding overigens en wellicht ook niet in een vc. Maar let op. Je weet never nooit niet hoe een goochelaar een koe vangt of een mens.
Bedankt voor je compliment by the way.
Robin Simon · 2 september 2013 op 12:28
Woordkunst! Genoten.
Mien · 6 september 2013 op 16:14
Dankjewel. Het genieten is wederzijds.
Sagita · 2 september 2013 op 16:59
Een echt Mien! Spelen met taal alsof het legoblokjes zijn.
groet Sa!
Mien · 6 september 2013 op 16:16
Ben je nou helemaal stapel, mallerd? Spelen met woorden is en blijft leuk. In alle ernst uiteraard.