Blote konten festival

Nadat we wat geld hadden losgepeuterd van de personeelsvereniging, besloten mijn vrouwelijke collega’s en ik een dagje te gaan ontspannen in een sauna- en beautycenter. Dit alles onder het mom van ‘teambuilding’. Tjonge jonge, wat hadden we er allemaal zin in, totdat er iemand achter kwam, dat het wel de bedoeling was de hele dag in je blote kont door te brengen. Was dat even schrikken. Alhoewel we er stuk voor stuk tegenop zagen, bleek er al snel van schaamte niks meer over te zijn. Stel je een groepje kinderen voor die los wordt gelaten in een speeltuin. Dit geeft ongeveer hetzelfde effect als zeven dames die een dag zonder man en kinderen van huis mogen.

Volgens een van onze mannen zouden we de dag doorbrengen in een terminaal bad. Toen dat boven water kwam, vielen we zowat dood van het lachen. Erg rustgevend voor de andere bezoekers. Ook de saunabezoekjes werden luidruchtig en zonder schaamte bezocht. In een zweethut uit Lapland zaten de raampjes op piemelhoogte. Dit leverde natuurlijk de nodige hilariteit op. Eén man kreeg het van al dat giechelend vrouwelijk volk zo ongemakkelijk warm, dat hij het niet meer aankon en met rode opgestrakte huid de tent moest verlaten.

Van de massage die als verwennerij bedoeld was, viel voor sommigen onder ons niet echt te genieten. De voetmassage werd omgedoopt tot kieteldood. De ‘hot stones’ behandeling werd vergeleken met het liggen op een barbecue en hoe iemand brandplekken kan krijgen van zee-algen is me nog steeds een raadsel. Zelf dacht ik er wel van te hebben genoten, maar volgens mijn collega’s zag mijn gezicht er nadien uit, alsof ik ieder moment ter plekke dood kon vallen. Er was echter maar 3 minuten sauna voor nodig om mijn hoofd tot het kleurgehalte van een tomaat te krijgen en weer tot de springlevenden te behoren.

Tijd om af te koelen in het zwembad. Van de schaamteloze bommetjes in het ijskoude dompelbad pisten we in onze broek van het lachen. Als er dan ook nog opgemerkt werd dat we helemaal geen broek aanhadden, was het blote-konten-feestje helemaal compleet.
Uiteindelijk moegelachen en lui van de warmte was het tijd om onze buik te vullen. Ontbijten en lunchen in badjas dat gaat nog wel, maar dineren in badjas vonden we toch wat ordinair. Daarom besloten we deze op te waarderen tot peignoir. Dat eet een stuk smakelijker.

Ja, aan de teambuilding werd hard gewerkt. Wel iets om aan te blijven werken natuurlijk, dus moeten we het zeker nog een keertje overdoen. We hadden de personeelsvereniging graag laten zien waar hun geld voor is gebruikt, maar helaas zijn de foto’s van die dag mislukt. Vreemd hè?