Boekieboekie

Muziek! “Ik heb een boe boe boekje op mijn tafelhoekje en daarin schrijf ik alles over jou.” Erg leuk zo’n zomerliedje over een waterscooter, voor Laura althans, helaas gaat na drie weken vakantie die melodie niet meer uit mijn hoofd. Terwijl ik alleen maar bedenk dat ik geen Moleskine heb, maar een eenvoudig no no notitieboekje. Ach, ik ben nu eenmaal geen Hemingway. Hij is er weer! Hij is er zelfs al een tijdje. De Moleskine. Vanaf zo’n twaalf euro heb je hem in huis, althans in de klassieke vorm. Moleskine heeft een geschiedenis. Een eenvoudig zwart boekje, met gelinieerde pagina’s. Ideaal voor de schrijver. Voor het waar dan ook bijhouden van ideeën, of het maken van korte notities. Ernest Hemingway. Bruce Chatwin. Bekende namen die er gebruik van maakten. Chatwin kocht ze in het groot in. Toen hij hoorde dat de productie gestaakt werd, kocht hij er zoveel mogelijk op.

Tegenwoordig worden ze weer gemaakt en kan iedereen ze kopen. Zo zie je maar. Zelf heb ik ook een klein notitieboekje en hoewel niet altijd op zak schrijf ik er wel trouw mijn ideeën in, korte omschrijvingen van hoofdstukken, plots, wetenswaardigheden, af en toe een internetadres, een telefoonnummer. Te vaak vergat ik zomaar prachtige onderwerpen en ideeën, een vreselijk gevoel is dat. Als een droom die je na het ontwaken is ontglipt. Dus daarom een boekje.

Het is alleen geen Moleskine. Het is een heel eenvoudig boekje met harde kaft van de Hema. Kost geen drol, schrijft er niet minder om. Eigenlijk heb ik nog veel meer notitieboekjes, ik heb ze in soorten en maten. Ik heb ze zo klein dat op een pagina slechts vijf woorden passen, maar ook zo groot dat er een korte column op past. Maar die met de harde kaft van de Hema is hét boekje. Want wat is het doel ervan? Ik moet wat kwijt zonder het kwijt te raken. Het moet mee kunnen zonder dat ik er last van heb. Het moet gebonden zijn zodat woorden niet gaan zwerven. En dit exemplaar is niet te groot, niet te klein, niet te dik en – vooral – nog lang niet vol. Wat ik reeds verwerkt heb in verhaal of column kras ik door, hele pagina’s bevatten nu doorgestreepte zinnen. Het is geen schoolvoorbeeld van netschrijven. Krassen, vlekken, mooi en lelijk schrijven zijn allemaal toegestaan.

Best leuk zo’n Moleskine, vooral met de geschiedenis ervan voor ogen, maar ga ik er betere verhalen van schrijven? Ik denk het niet. Leuk om te geven, leuk om van iemand te krijgen, maar voorlopig voldoet mijn Hema boekje prima. En het is stukken goedkoper. Hooguit niet zo trendy.

[url=http://www.apartdesign.nl/moleskine/]Moleskine[/url]