Boezemvriendinnen

“Met Sofie.”
-“Hoi, Tamara hier.”
“Goh, dat is lang geleden!”
-“Veel te lang. Waarom heb je niks van je laten horen?”
“Ik heb de afgelopen drie maanden vrijwel geheel doorgebracht in het ziekenhuis. Twee operaties aan mijn darmen. Het was kantje boord.”
-“Ja, en? Dan kun je toch wel bellen?” “Nou, om eerlijk te zijn heb ik met niemand contact gezocht. In het ziekenhuis was het nauwelijks mogelijk, en de twee keer dat ik een aantal dagen thuis was heb ik alleen contact gezocht met mensen die mij gebeld hadden. Dat is toch niet zo vreemd?”
-“Dat is heel vreemd en zegt veel over onze vriendschap!”
“Ik laat mijn vrienden graag vrij en als ik ze een tijdje niet zie is het vaak des te leuker wanneer ik iets van ze hoor!”
-“Dus ik ben geen vriendin?”
“Ik beschouw jou als vriendin, maar vind je reactie erg vreemd. Het getuigt niet echt van enig empatisch vermogen.”
-“Wat ben jij egoïstisch. Neem ik na maanden eindelijk contact met je op, lijk je nog niet eens blij.”
“Ik heb je zojuist de reden van mijn niet-bellen gegeven. Bovendien heb jij al die maanden ook geen contact met mij opgenomen. Vriendschap komt van twee kanten.”
-“Nu heb ik toch gebeld?”
“Klopt!”
-“Jij zit gewoon hartstikke fout, Sofie! Terwijl jij ’s avonds TV lag te kijken, had je net zo goed mij even kunnen bellen.”
“Dat had misschien gekund als ik niet getergd werd door vreselijke buikpijnen, dag in dag uit. Ik heb niet weken in het ziekenhuis doorgebracht omdat ik zweetvoeten heb.”
-“Onzin!”
“Wat had jij dan van mij verwacht? Wat had ik anders moeten doen?”
-“Weet je, ik ben LaTamara. Ik bel mensen niet, mensen bellen mij. Jij hebt er voor gezorgd dat ik mij anders ben gaan gedragen. Ik heb jou moeten bellen, en dat neem ik je kwalijk!”
“Nouja, zeg!”
-“Je klinkt zelfs geïrriteerd! Ik ben degene die jouw miezerige leventje af en toe wat kleur geeft. Zonder mij ben jij helemaal niks.”
“Ik heb erg fijne begripvolle mensen om mij heen gehad de laatste maanden. Mij zul jij niet horen klagen.”
-“Maar ik was daar niet bij! Dat kan niet!”
“Tamara, ik ga dit gesprek afbreken. Op deze manier heb ik er geen zin in.”
-“Je gooit mij weg? Mij, DE Tamara?”
“Eigenlijk ben ik meer het bewaar-type, maar in dit geval maak ik graag een uitzondering.”
-“Je bent al de achtste persoon die dit jaar bij mij afhaakt. Steeds verbaas ik me weer over zoveel slechte invloeden in mijn omgeving.”
“Je zou ook eens de hand in eigen boezem kunnen steken. Hij is er groot genoeg voor. Niet te missen.”
-“Nu ga je me nog beledigen ook?”
“Nee, daar heb ik geen behoefte aan. Tot ziens, Tamara!”
-“M-m-maar, maar, maar…”
“Doei!”