Als er iets is waar ik een hekel aan heb, is het wel aan boodschappen doen. Die doet mijn man. Hij maakt een lijstje van wat wij nodig hebben. Op een dag was mijn man ziek.
Dus moest ik vandaag de boodschappen doen.
-Heb je het lijstje? vroeg ik.
-Daar.
-Moet ik nog paracetamol meenemen?
-Gebrom.
-Goed, dan ga ik maar.
Bij de supermarkt aangekomen, voelde in mijn zak voor een muntje. Ik had alleen een briefje van 50 euro in mijn portemonnaie.
Ik vroeg aan de kassajuffrouw, of zij vijftig eurocent voor mij had, voor het boodschappenkarretje.
-En het wisselgeld, neem ik aan? vroeg ze lachend.- Wilt u ook nog koopzegels, bonuspunten, spaart u airmiles?
-Met een rood hoofd pakte ik het geld aan en mompelde: –dank u wel. En zocht naar het boodschappenlijstje. Vond het niet. Zeker thuis laten liggen!
Vlug liep ik alle schappen na. En laadde mijn karretje vol met boodschappen. Ik had zelfs een grote doos nodig. Zo liep ik als een kolensjouwer naar de auto toe. En zette alles op de grond.
Verdomme, waar zijn mijn sleutels, ik vond ze niet! Waar zijn die rot sleutels nou?
Ik liep terug met de doos vol boodschappen naar de winkel, om te vragen of er soms autosleutels waren afgeven.
-Dat kunt u het beste aan de bedrijfsleider vragen.
Ik raakte volledig in paniek. Ik zette de doos weer op de grond, kieperde mijn tas leeg maar hoe ik ook keek en doorzocht, vond geen sleutels. Gooide alles er weer in en liep toen naar de chef.
Gelukkig mocht ik mijn boodschappen in het kantoortje neerzetten. Ik ging terug naar de auto.
Toen ik naar binnen keek zag ik, dat de sleutels nog in het slot zaten!
Ik probeerde het raampje open te wringen. Maar wat ik ook deed, ik kwam er niet in. Ik ging mismoedig terug naar de super.
Ik zei tegen de chef met schaamrood op mijn kaken:
– de sleutels zitten nog in het stopcontact.
– O jé, zei de aardige mijnheer, -staat misschien het raampje open of zo?
-Nee, alles zit potdicht. Mag ik even naar huis bellen?
Mijn man kwam op de fiets, muts op, sjaal om en dikke wollen wanten aan. Gaf mij de reservesleutels… en reed zwijgend weg.
Rim Sartori
15 reacties
Louise · 25 juli 2004 op 09:22
Wat een ellende. Wist je dat ze tegenwoordig zo’n boodschappen-breng-service hebben. Lijstje doormailen en de kratjes met boodschappen worden in je keuken afgeleverd.
Misschien iets voor de volgende keer 😉
Dees · 25 juli 2004 op 09:25
Hoi Rim,
Je column vond ik wel leuk. Maar op de een of andere manier kan ik niet aan het idee ontsnappen dat het verhaal niet helemaal uit de verf is gekomen, dat er meer mee had gekund. Het is een hele alledaagse situatie, dus eigenlijk kan alleen het gehalte drama de column een grijpende column maken. Dat doe je ook wel, maar ik denk dat je er meer overdrijving en spanning in had kunnen stoppen.
Groet,
Desa
Mosje · 25 juli 2004 op 12:47
Ha die rimram,
Ben het helemaal eens met mijn Groningse kleimopje. Al je verhaaltjes tot nu toe gaan over alledaagse gebeurtenissen. Daar is niks mis mee, want dat doen velen hier op columnX. Het is dan inderdaad wel zaak dat je iets van spanning, overdrijving, ironie, sarcasme, of cynisme inbrengt.
Het feit dat je aan een column werkt helpt je daarbij ook nog eens. Datgene wat je schrijft hoeft niet echt gebeurd te zijn: je mag liegen dat het een lieve lust is!
rimram · 25 juli 2004 op 12:47
goedemorgen dames,
ja, het is een beknopte column geworden ( ik zit altijd woorden te tellen en ga dan verwoed schrappen!) Er is toch een limit?
Bedankt vooor jullie opmerkingen. Fijne zondag verder…gr. Rim
Joeri71 · 25 juli 2004 op 13:09
Als ik de sommige colums lees zal de limiet wel meevallen…
Shitonya · 25 juli 2004 op 13:27
Normale dingen van de dag kunnen natuurlijk wel leuk zijn om te lezen, maar dit vond ik niet bepaald wat ik van een column verwacht. Het is naar mijn mening wat TE gewoontjes. Iedereen kan op deze manier columns bedenken en schrijven. De kunst zit hem erin om het op originele, vaak humoristische wijze te brengen en dat viel me nogal tegen in deze column.
Het einde is ook nogal afgeraffeld, lijkt wel. Een meer verassend einde had beter gepast en wat meer humor kon ook geen kwaad.
Ik schrijf meestal ook over opgekropte frustratie’s of irritaties van dingen die mij bezighouden, maar dan “speel” ik er wat mee, in plaats van dat ik alles normaal beschrijf wat bij jou het geval is.
Pak de blokkendoos erbij en probeer in het vervolg wat meer met de situatie te spelen, grote kans dat het dan beter lukt.
gast · 25 juli 2004 op 15:28
Ik mis een beetje de boodschap van het verhaal. Sterker nog, het zou zo een stukje uit een verhaal kunnen zijn. Je schrijfstijl bevalt me wel trouwens.
pepe · 25 juli 2004 op 19:51
Leuk geschreven, had inderdaad wel iets langer gemogen. Arme man 😉
Volgende keer gewoon een buurjongen vragen om de boodschappen te doen 🙂
Dees · 25 juli 2004 op 22:09
Rim, spanning opvoeren, humor toevoegen, dat hoeft toch niet gepaard te gaan met meer woorden?
Mosje:
Kleimopje?
Ff dimmen, vlooienbaal… 😉
rrobin · 25 juli 2004 op 23:00
400 was het maximum volgens het cafe, en daar zit je nog niet aan. Tot 800 kon er zelfs over gediscussieerd worden, dus leef je uit..
Ma3anne · 26 juli 2004 op 02:09
Haha, alweer een sukkel! Peep, we zijn niet de enigen!
Lief van je man, dat ie die sleutels kwam brengen. Ik had je naar huis laten lopen om ze op te halen. 😉
rimram · 26 juli 2004 op 16:57
Ma3anne
tjé , wat bij jij streng zeg:
< Lief van je man, dat ie die sleutels kwam brengen. Ik had je naar huis laten lopen om ze op te halen. >
Bedankt allemaal voor jullie opbeurende commentaar, mag ik ook weten hoe je nou zo’n quote maakt 😀 :kiss:
gast · 26 juli 2004 op 18:58
[quote]mag ik ook weten hoe je nou zo’n quote maakt [/quote]
De tekst selecteren en dan CTRL+C (oftewel rechtermuisklik op die geselecteerde tekst en dan kopieren kiezen). Dan klik je op het knopje QUOTE, en druk je CTRL+V (oftewel rechtermuisklik in het veld waar je tekst moet komen en plakken kiezen). Dan op OK, en dan staat het er.
rimram · 26 juli 2004 op 22:19
:kiss:
Thank You
[quote]Hebbes![/quote]
Hans · 27 juli 2004 op 01:11
weet ik ineens weer waarom ik gescheiden ben.
dan hoef ik er niet uit als ik ziek ben 😀