Boogcontact

Ik span mijn boog en verrek bijna mijn arm. De draad waar ik zojuist mijn oog tegenaan vleide springt haast dwars door mijn pupil. Van mijn oog uiteraard. Niet de pupil die naadt me staat en uitleg geeft over het boogschieten. De pupil schiet in de lach. Blijkbaar doe ik iets dat grappig is. Ze legt uit dat ik me moet concentreren op de snaar en niet op het doel. Makkelijk gezegd. De grote ronde schijf die in het weiland staat lonkt vreselijk naar mij. Ik zie alle kleuren van de regenboog in de cirkel en het rode cirkeltje precies in het midden eist mijn aandacht. Mijn spanningsboog stijgt, ik haal diep adem en schiet. Roos valt om. Is morsdood.