Boris heeft een nachtje bij de dokter geslapen. Eerst even watonduidelijkheden weghalen: Boris is onze ex-asiel kat en niet het mediaproduct dat, voor zover ik dat vanaf enige afstand tot het top-40 gebeuren kan beoordelen, een one-hit-wonder blijkt te zijn. De poezz in kwestie bleef vorige zomer rustig in een schone en blijkbaar koele kattenbak liggen terwijl zijn collegae verwoede pogingen deden om bij ons van Michael, Rick, Joke en Johns een goede indruk te maken. Hij zat er ook al het langst en toen we uiteindelijk besloten het scharminkel de adopteren, bleken we ook nog korting te krijgen. Eigenaardig idee,korting op een kat. Ik vroeg nog of ie wel compleet was, maar het bleek gewoon een soort subsidie te zijn. Heel fijn. Terug naar huis, inclusief schrammen op de handen omdat hij, Boris dus, absoluut een negatieve grondhouding had ten opzichte van de transportbak die we meegenomen hadden. De kleine botsing op weg naar huis met een Corsa die zonder te kijken de minirotonde op draaide mocht er de pret niet drukken.

Maar goed, de dierenarts dus. Boris had al vanaf het begin geregeld last van z’n bek (zou het in de naam zitten? hm.). Een aantal keren antibiotica geprobeerd (werkte bij hem, maar kattenkrabben kunnen ook ontsteken, zo blijkt) en hij had vooral last van wat overmatig kwijlen tijdens het slapen. Maar dat schept een band.

Afgelopen weken werd het weer steeds erger, dus hup: poezz in het kooitje, pleister op de hand en op naar de dierenarts. Dat was gisterochtend. ’s Middags belde de dierenarts (aardige man trouwens) dat de poes wat moeilijk uit de narcose kwam dus dat ie nog maar even moest blijven. Om 5 uur belde hij nog een keer meet de mededeling dat hij ‘m maar mee naar huis nam om het spul in de gaten te kunnen houden en vanochtend belde hij dat ik ‘m kon ophalen. Ik neem aan dat de telefoontikken in de rekening verwerkt zijn.

Twee kiezen minder, en vanalles schoongemaakt en weggebikt, volgens de info die ik bij het ophalen kreeg. Sindsdien probeert poezz moedig weer op kasten en tafels te springen, wat soms ook nog lukt en in de overige tijd kruipt ie op schoot en probeert zowat in me te kruipen. Wat waarschijnlijk niet gaat lukken.

Nu nog zien of we de pijnstillers (2x daags) en de antibiotica (1x daags) zonder al te veel verwondingen naar binnen kunnen krijgen.

Categorieën: Diversen

2 reacties

Dinah · 7 november 2004 op 20:11

Zo te horen heeft poezz Boris een goed tehuis gevonden en bedankt hij je, door in je te willen kruipen, voor de pijn waarvan je hem hebt verlost.
De korting was zeker omdat er de nodige dierenarts kosten aan zaten te komen??? 😛
Leuk geschreven

Ma3anne · 8 november 2004 op 21:27

Keep the cat alive!
Je hebt een leuke stijl van schrijven en een goed hart.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder