Buitenhuisdier

‘Maammmm, ik wil een huisdier!’ zei de jongste een poosje terug.
‘Dat weet ik toch al jaren’ antwoordde ik zoals altijd.
‘Oh please mam, mag het? Ik zal er zelf voor zorgen echt waar.’
‘Ja ook dat geloof ik, zoals ik geloof in sprookjes. Niet dus’
‘Een hondje of zo? Ik wil het zo graaaaaaag.’ De jongste is de derde in de rij, dus deze discussie heb ik al eerder gevoerd en eens ben ik erin getrapt en geloofde heilig dat ons dochter zou zorgen voor haar eigen hamster.
Ze zorgde heel goed voor het beestje de eerste maanden, maar daarna was het verschonen van de kooi iets minder interessant geworden. Als moeder vond zij mij maar een zeurkous en dus zeurde ik dat iedere week de kooi verschoond moest worden, met veel tegenzin werd het dan ook wel gedaan. Maar voor mij was de lol er al af.
Ik vertikte het om de kooi schoon te maken, ze had immers beloofd het zelf te doen, daarbij komt nog dat ik allergisch ben voor alles wat haren of veren heeft.
Met vakantie gaan was ook niet meer zo gemakkelijk er moest een thuis gezocht worden voor het beestje. Genoeg vrienden die wel willen zorgen voor het hamstertje, maar ook die gaan op vakantie in de tijd dat wij weg willen.
Het lukte elk jaar wel weer, maar toch was het allemaal simpeler zonder huisdieren.

Dit keer was het de buurman die zorgde voor de oplossing, onze jongste telg kreeg van hem een groot stuk zwart zeil en kon daarmee aan de slag.
Met een schep werd een gat gegraven voor zijn toekomstige buitenhuisdieren, zeil erin gemodelleerd, wat stenen en waterplanten in het water. Een kleine vijver was geboren, nu nog de dieren.
Aangezien hij al jaren gek is met kikkers was het niet zo’n moeilijke keus welke dieren zijn buitenhuisdieren zouden worden. Met een emmer ging hij naar de sloot en schepte wat kikkerdril. Binnen korte tijd werden het kikkervisjes en nu hebben we dus een vijvertje met een aantal kikkers.
Van zijn zakgeld kocht hij een klein pompje en de kikkers springen vrolijk in het rond, soms als ik buiten zit zie ik ze hupsen op het gras en over het terras. Allemaal heel erg leuk.

Laatst werd ik ’s morgens vroeg in de huiskamer begroet door een kikker. Hij zat voor mijn bureau en is waarschijnlijk binnengesnapt de avond ervoor.
De jongste heeft hem gevangen en weer in de vijver gezet. Diezelfde avond tegen bedtijd zat op de drempel van onze deur weer dezelfde kikker te wachten tot ik de hordeur zou openen, zodat hij weer kon binnenglippen. Helaas kwam hij niet verder dan de deurmat en ik heb hem weer thuisgebracht bij de vijver.
Een eigenwijs kikkertje dat ons vrolijk begroet, springt nu geregeld in het rond en wij genieten van zijn kunsten. Gewoon wonderlijk mooi om te zien.