Met Hemelvaart ben ik in mijn achtertuintje aan het werk geweest. De week ervoor had ik me al een paar ochtenden in alle godsvroegte – om een uur of half zes – uitgesloofd in mijn voortuintje. Waarom in de godsvroegte? Omdat ik anders van alle passanten uit de buurt commentaar krijg in de trant van: “Nou, het was wel nodig,” of, “Kan die boom er niet uit? Geen gezicht.” Ik hou niet van dat bemoeigedoe. Vandaar dat ik tijden uitkies, dat anderen nog op één oor staan en mij niet lastig vallen. Staat, terwijl ik druk aan het snoeien ben in mijn achtertuintje, ineens de buurman aan het gaas dat onze tuinen scheidt, met een zaag in zijn hand. De kastanjeboom in mijn tuin wil hij weg hebben en zijn vrouw en hij bieden me aan dat zij dat doen en dat ze dan meteen mijn voortuintje ook wel willen opknappen. Ik schreef het al eerder: schatten van mensen.
“Opknappen?” Ik kijk hem stomverbaasd aan en leg uit, dat ik mijn tuintjes zelf erg leuk vind. Buurman wijst op een randje boterbloemen naast mijn gazonnetje, dat ik zorgvuldig in vorm heb geknipt om er een bordertje van te maken. Schattig dat geel. “Dat is onkruid”, zegt ie. Ik zeg: “Vind je dat? Ik vind boterbloemen wel mooi.” Hij vervolgt, dat er in mijn voortuin allemaal grote onkruid-dingen staan. Het zijn verdorie digitalissen die ik heb gezaaid en die op punt van bloeien staan. Ik ben er apetrots op! “Die boom in je voortuin moet eigenlijk ook weg, want daar ergeren meer mensen in de buurt zich aan,” oreert hij verder. Sja, het is een prunus en geen beauty als ie niet bloeit, beetje te enthousiast gesnoeid een keer. Maar als ik hem weghaal, kijk ik tegen een kale zijgevel van een ander huizenblok aan en ik zou de vogels missen die af en aanvliegen. Van binnen uit gezien is het net een levend schilderij.
Buurvrouw is er intussen ook bijgekomen. Ik leg hen uit, hoe ik mijn tuintjes beleef en ervan geniet. Ze snappen er geen hol van. Ik vertel, dat de rozetten van bladeren die mijn tuin sieren geen onkruid is, maar de eenjarige groeisels van wilde planten die eens in de twee jaar zich ontwikkelen tot bloemen. Daar hadden ze nog nooit van gehoord.
De schaduw in hun tuin van mijn kastanjeboom is een grote ergernis, gaat buurvrouw intussen verder. Ik laat ze zien, dat die boom enkel vanaf ’s middags om een uur of half zes schaduw op hun kliko werpt in de achterste hoek en dat die er beslist geen last van zal hebben.
Ze springt weer naar mijn voortuin – figuurlijk dan – en begint over het onkruid met die spitse groene bladeren waar het vol mee staat. Ja, hallo! Dat zijn mijn Lelietjes van Dalen, waarvan ik elke dag een vers toefje pluk, genietend van de geur. “En die wilde bos onkruid naast het paadje dan?” Dat is munt en daar zet ik elke avond verse thee van.
We komen niet nader tot elkaar. Als mensen alleen maar de bloemetjes bij naam kunnen noemen als er een bordje van Intratuin bijstaat… sja… dan kan ik ze ook niet veel bijbrengen in zo korte tijd natuurlijk.
“Bomen horen helemaal niet in tuintjes,” waagt de buurman nog een keer een poging. Ik ga er niet op in, want ik begin er genoeg van te krijgen. Ze hebben nu wel voldoende toelichting gehad.
De buurman klapt langzaam zijn boomzaag in, de buurvrouw zet haar schoffel tegen de schuur en ik zie dat hun blikken elkaar kruisen: “Stop maar, ze trapt er toch niet in.” Ik kan het niet laten en pak de heksenbezem die in een hoek van mijn tuin staat om terloops het tuinpad wat aan te vegen en zeg: “Jongens, ik hoop dat jullie het niet erg vinden, maar ik ga even door nu. Bedankt voor jullie aanbod. Heel lief, maar ik doe het zelf wel op mijn manier.”
Wat zou ik op dit moment graag op die bezem zijn gestapt en zijn weggevlogen…
18 reacties
Irma · 25 mei 2004 op 12:07
Prachtige column, Ma3anne!
Terwijl ik het lees, krijg ik het werkelijk benauwd! 😕
Hans · 25 mei 2004 op 12:45
Mooie titel, hoe kom je erop 😆
en wegvliegen op je bezem? Je had toch vliegangst (zie vorige column)
Bovendien is het toch lief als mensen je tuintje willen wieden….. 😕
Kees Schilder · 25 mei 2004 op 17:34
Volgende keer vragen of je 1000 euro kan lenen.
Wedden dat ze plotseling met het klamme zweet op hun voorhoofd, ontdekken dat er nog boodschappen gedaan moeten worden?
gave column, Ma3anne 😀
Eftee · 25 mei 2004 op 17:43
Grrr, dat soort mensen ben ik ook bekend mee en ik heb er een hekel aan!
Ik zag het helemaal voor me, hoe je lekker in je tuin bezig was. Leuk geschreven!
Mosje · 25 mei 2004 op 19:10
Je zult maar een heks als buurvrouw hebben. 😀
Boterbloemenextract. Wat voor toverstreken kun je daarmee uithalen?
Ma3anne · 25 mei 2004 op 20:29
Hans: a. Oke oke jij de eer. Bedankt voor de titel. b. Vliegen op een bezem durf ik wel, heb ik onder die column al uitgelgd. Wel opletten hè! c. Heb ik toch gezegd, dat ik het lief van ze vond. d. Wat stel jij stomme vragen, zeg. 😀
Mosje: Er zijn 50 soorten boterbloemen bekend. Van welke wil je de werking weten?
Louise · 25 mei 2004 op 20:38
Ik herken het wel. Ik houd ook van een natuurlijke tuin waar niet alles aangelegd is.
Hij is leuk, deze column! De buren die voorzichtig proberen duidelijk te maken dat er toch echt vanalles moet gebeuren en dat zij echt wel willen helpen… en dan jij quasi onnozel, super enthousiast al dat onkruid de hemel in prijzen. Ik hou wel van die humor :laugh:
Ma3anne · 25 mei 2004 op 20:49
Louise, jij hebt me door. Ik ben soms een vreselijk mens. :laugh:
Shitonya · 25 mei 2004 op 21:46
Dit zou wel een mooi verhaal zijn voor de rijdende rechter :laugh:
Enig geschreven
Li · 25 mei 2004 op 22:17
Ik heb weer genoten van deze column!
Wij kregen nieuwe buren en die wilden graag de heg eruit. Zo’n mooie volle liguster die er al jaren staat. Hun voorstel: een schutting heb ik resoluut afgewezen. Ik kan nog lang genoeg tussen plankjes liggen 😉
Floor Janse · 25 mei 2004 op 23:20
Uit mijn HBS-jaren herinner ik me een lerares plantkunde (ja daar hadden we toen nog een gewoon hollands woord voor) die niets van onkruid wilde weten. Onkruid bestaat alleen in de gedachten van mensen, als ze met iets wat grooeit en bloeit niet iets zinning kunnen doen, zo was haar lezing. Ze had waarschijnlijk wel gelijk.
En…….was de aardappel aanvankelijk ook geen onkruid? Tot iemand ontdekte de je die knollen kon eten. Die verdient nu nog steeds het grenzeloze respect van frietboeren en chipsfabrikanten.
sally · 25 mei 2004 op 23:27
ooit gelezen van mensen die van vakantie terug kwamen en de buren hadden alle mos uit de tuin gehaald en alle ‘onkruid’ze waren in en in verdrietig over deze “verrassing”
ik kon me daar alles bij voorstellen.
leuke herkenbare column.
burenbemoeizucht ik weet er alles van.
sally
Hans · 25 mei 2004 op 23:30
Ik vind die gele wel leuk, hoe werkt die?
(de andere 49 ken ik geloof ik niet.
Maar één ding is zeker… je hebet hele aardige gruwelburen
pepe · 26 mei 2004 op 08:42
Ma weer een heerlijke natuurlijke column en weet je dat ik ook mosjes spaar in een oude koekepan, inmiddels staan de sportschoenen ook vol mosjes en onkruid en ze zijn mooi!!
Er lopen meer gekken hier rond bij CX, zei de gek!
Playgirl · 26 mei 2004 op 12:15
Erg leuke column! Ik heb ook van die buurtjes.
MBB · 26 mei 2004 op 17:46
🙂
Ma3anne · 26 mei 2004 op 19:28
[quote]Er lopen meer gekken hier rond bij CX, zei de gek![/quote]
Peep, je wilt toch niet zeggen, dat mensen die genieten van wat de natuur biedt in hun tuintje gek zijn? 😮
Ik dacht dat mijn buren gek waren! 😉
WritersBlocq · 11 oktober 2005 op 22:14
gekke buren wonen in Gekkeburen 😀