Carpe Diem

Het leek een doodgewone vrijdagmiddag. De klok heeft die dag net 12 keer geslagen en mijn laatste lesuur brak aan: Geschiedenis. Een vak wat mij interesseert. Want de geschiedenis heeft de mens gemaakt zoals we nu – in het jaar 2011- leven. Een vak wat meer is dan alleen feiten en weetjes. Het is vooral een vak waarbij je leert redeneren, onderzoeken en verder kijken dan het stukje geschiedenis wat je aan het behandelen bent is. Dus niet alleen de moord op Willem van Oranje vanuit die tijd bekijken , maar ook zien wat die gebeurtenis heeft voortgebracht. Na mijn gefilosofeer over Geschiedenis ga ik verder. Het was dus een vrijdagmiddag, laatste lesuur. De gemiddelde mens van puberale leeftijd smacht naar het weekend dat schreeuwt ‘gebruik me’. Ik stapte ook met dat idee de les binnen, maar mijn gedachten veranderde. Ondertussen zat ik al te bedenken hoe ik twee dagen vrijheid een mooie invulling te geven, totdat de dienstdoende leraar met de powerpoint-presentatie aan kwam zetten. Een presentatie over de Nieuwe Tijd. De Tijd dat individualisme voorop komt te staan. Waar kunst terugkeert met als de meest bekende kunstenaars: Raphael, Michelangelo en Leonardo Da Vinci.

Voor de duidelijkheid: De Nieuwe Tijd wordt gezien als het terugkeren van de Griekse en Romeinse beschaving. De mens moest weer uitgaan van zijn mogelijkheden en niet alles verklaren via theologische richtlijnen. Eén van de bekendste uitspraken was: ‘Carpe Diem’, kortweg vertaald als ‘Pluk de Dag’. Zelf ben ik daar ook wel voorstander van, tot een bepaalde hoogte. Je moet eruit halen wat erin zit, maar niet leven volgens een kortzichtig beeld, zoals het idee van ‘morgen zien we wel weer verder’.

Zoals ik eerder al aangaf wordt het geloof in een tweede leven, een leven hiernamaals of de reïncarnatie minder en wordt er geleefd volgens het leven hier op aarde. Zonder te geloven in een leven hierna. Een ‘geloof’ wat zich heeft uitgebreid naar veel delen van de wereld en vooral West-Europa. Waar in de Middeleeuwen een theologische levenswijze op de voorgrond stond, kwam het Humanisme in de nieuwe tijd om te hoek kijken.

Het Humanisme was oorspronkelijk het beheersen van de Klassieke talen: Latijn en Grieks. Zelf heb ik ook nog een blauwe maandag Latijn en Grieks geleerd, maar door omstandigheden ben ik daarmee gestopt. Die mensen kwamen tot de conclusie dat die kardinalen, priesters en monniken geen écht Latijn (let op de ‘s’ achter Latijn) spraken tegenover de bevolking, maar een beetje ‘baby-Latijn’ aan het uitkramen waren. Hetzelfde als je een klein kind hebt wat net de eerste woordjes ABB kent: ‘Algemeen Beschaaft Baby’s’

Het Humanisme van nu heeft een hele andere betekenis gekregen. Het Humanisme is nu het geloof waarmee ze in de ‘Renaissance’ mee begonnen zijn. Het geloof in de mens en vooral het kunnen en kennen van de mens en de potentie die de bewoner van de aardbodem had.

Dat is de reden dat ik een keer de uitspraak heb gedaan: ‘De Nieuwe Tijd is de oorzaak van een evolutie van groepsbelang naar individualisme’. Dat zal ik gaan uitleggen. Als eerste leefde de mens in de Middeleeuwen als groep, als een kudde. Je werkte samen, er werden gilden opgericht en ‘twee kunnen meer als één’ zal ook wel in die tijd uitgevonden zijn. In de Nieuwe Tijd veranderde dat idee en dat bloeide tot de tijd waarin we nu leven. Een tijd van egoïsten en individualisme. Want jij moet de belangrijkste , de nummer één zijn. En als we een goede daad gedaan hebben, doen we dat vooral omdat we dan gezien worden als de Kerstman in maatpak.
Het is niet zo dat ik mezelf daar niet toe reken, want zelf ben ik vaak ook een egoïst pur sang als het gaat omdat laatste kroketbroodje wat weggebonjourd wordt bij de lokale buurtsuper.

Dat is de reden waarom ik dit schrijf. Als eerste wil ik de mensen vermaken, maar daarnaast ook een les leren. Mensen hun hersenen laten werken en laten nadenken over maatschappelijke problemen. Daarom wil ik graag zeggen dat we eens op moeten houden met dat ego-gedoe. Laten we een ander ook wat gunnen, ook al is het maar 50 cent voor een zakje chips of iets dergelijks. De mens kan geen individualist zijn op deze aardbodem. Heb je ooit een individualistische aap gezien die alleen kon overleven?

‘Carpe Diem’, het is een mooie uitspraak en ook waar. Geniet van het leven. Maar pluk je dag niet alleen, doe dat met meerdere mensen… Carpe Diem: Pluk de Dag