“Nee, nee, nee, Alesha, ik ga nooit meer naar Richard terug!”
-“Maar hij was gisteravond bij me. Wat had die jongen een spijt. De tranen rolden over zijn wangen.”
“Hou nu maar op. Ik heb geen medelijden met hem.”
-“Maar het is zo’n leuke jongen, en hij zei zulke lieve dingen over je.”
“Dat zou dan voor het eerst zijn.”
“Wát? Zijn jij en Richard uit elkaar?”
– “Ja, joh, al een maand of twee.”
“Maar jullie waren al negentien jaar samen. Wat heb je uitgevreten, Sofie?”
-“ Ik iets uitgevreten? Hij heeft liggen wippen met de buurvrouw.”
“Vreselijk. Je zult het wel moeilijk hebben nu.”
-“Meid, na twee dagen simmen had ik het wel weer gehad. Ik voel me prima. Beter dan ooit kan ik wel zeggen.”
“Hoi buurvrouw.”
-“Hai!”
“Bevalt het een beetje hier in de buurt?”
-Ja, ik woon hier nu twee maanden en het is een geweldige wijk.”
“Heb je geen last van ons of van de kinderen? De huizen zijn nogal gehorig, weet je.”
-“Ach, ik hoor jullie wel eens, maar heb er absoluut geen last van, hoor. Horen jullie mij dan wel eens?”
De telefoon rinkelde, en Trees legde snel haar net gedane boodschappen op de salontafel, graaide naar de telefoon en plofte gelijk op de bank. “Ja, hallo, met Mandy” ,ze had een melding voor een seksgesprek. “Hoi meesteres met Erik, ik ben stout geweest”, sprak hij op zachte toon. Hup daar gaan we weer”, dacht Trees verveeld. Ze hield niet van SM en had er ook totaal geen kaas van gegeten.
Soms krijg ik wel eens de vraag naar mijn hoofd gesmeten of ik niet diep van binnen een man ben. Pas als ik mijn doos op hun gezicht laat vallen zijn ze overtuigd van het tegendeel. Als zij me vragen of ik hun armzalige stuk vlees wil zien, bedank ik altijd. Dat ze tegen mijn tieten praten in plaats van tegen mijn gezicht, bewijst al voldoende mannelijkheid.
