Natte poes

Soms krijg ik wel eens de vraag naar mijn hoofd gesmeten of ik niet diep van binnen een man ben. Pas als ik mijn doos op hun gezicht laat vallen zijn ze overtuigd van het tegendeel. Als zij me vragen of ik hun armzalige stuk vlees wil zien, bedank ik altijd. Dat ze tegen mijn tieten praten in plaats van tegen mijn gezicht, bewijst al voldoende mannelijkheid. Ik heb wellicht voldoende mannelijke trekjes om dat idee uit te lokken, maar mijn vrouwelijke vormen verraden mijn vrouwelijkheid. Zo nu en dan emotionele uitspattingen en een bloedbad in mijn string en voila. Het beeld van een vrouwmens is compleet. Verder zie ik de schoonheid niet in een vrouw en de gedachte aan die rollade tussen hun benen doet mij huiveren. Ik ben en blijf een hetero schepsel.

Maar dan krijg ik de vraag tussen mijn ogen geslingerd waarom ik dan zo vaak seksueel getinte winden door mijn schrijfsels laat waaien. Ach, sinds wanneer is dat verboden? Omdat ik een vrouw ben? Welnee. Bijt je lul af en loop heen met die onzinnige gedachte. Vrouwen hebben even veel recht om zo nu en dan seksistisch over te komen als mannen. En om nog eens te benadrukken hoe groot dat recht is, zal ik bij deze bewijzen dat vrouwen zelfs seksistischer kunnen praten dan mannen.

Soms zeggen mensen bepaalde dingen, en dan weet je niet meer hoe het gesprek verder moet. Dan kun je het beste weglopen, de ander een slag in zijn nek geven of de ander neuken, mits degene fysiek aantrekkelijk is. Maar mensen en aantrekkelijk is alles behalve realistisch. Stuiptrekkingen, braakneigingen en volop ergernis, maar aantrekkelijk? Zelfs naakt met aardbeien en slagroom is een mens nog niet aantrekkelijk. Hooguit één, maar later bleek dat zijn innerlijk door en door verrot was, omdat hij mij mentaal verscheurde door liefde en haat.

Nee, ik blijf erbij. Liefde is een kwelling. Evenals seks trouwens. Het is maar een gehannes, gevinger en getrek. Op den duur val je klaar gekomen of vermoeid of een combinatie van die twee weer neer, ben een tijdje in de hemel en wat uur later beginnen je hormonen weer op te spelen. Een begin zonder einde. Totdat de ander je hart met één doeltreffende klap, in laat storten. Alsof je de stem van Jan Smit hoort, terwijl je bijna op het punt staat elkaars lichaamssappen door te slikken, maar dan anders. Een mentale plets water, die je nog jarenlang zal heugen.

Herinnering is een voortdurende bedreiging voor het heden. Het verleden is geweest, maar blijft je voortdurend achtervolgen als een jachtluipaard op Bambi. Laatst werd hier een straat verderop een jongen de dood ingeslagen in een fietsenhok van een school. Hij zal het wel verdiend hebben door zijn vriendin te hebben bedrogen, de vriendin van zijn beste vriend in haar hol te hebben geneukt of simpelweg iemand verkeerd hebben aangestaard met zijn vissenogen. Hoe bedoel je, vrouwen horen niet zo grof te praten? Iemand afschieten voor de lol hoort ook niet, maar toch gebeurt het wel eens.

Iemand verkrachten met een tuinhekje, een 52 jarige pedofiel die zijn buurmeisje van 9 verkracht, een groepje jongens van 17 jaar die een meisje van 11 jaar verkracht. Verkracht, verkracht en verkracht. De normaalste zaak van de wereld. Je kunt straks zo een school inlopen zoals bij de bakker en zeggen: “één gesneden scholier graag met natte poes. Zo niet, dan neuk ik die dood geslagen jongen met die vissenogen”.

Zo, dat was wel weer een verhaal van lik mijn reet en ruik mijn scheet. Fantasie komt handig van pas als je wilt aantonen dat vrouwen wel degelijk seksistisch en grof mogen en kunnen zijn.

Tot Shit