– Geef de hagelslag eens aan –
– Je eet toch altijd eerst een boterham met kaas en dan een met hagelslag, is er soms wat?-
– Nee, ik dacht laat ik het maar een keer omdraaien.-
– Je bent toch niet ziek? Voel even aan je voorhoofd –
– Nee –
– Gelukkig, ik maakte me echt ongerust –
– Laat me nou verdomme gewoon rustig even de krant lezen –
– Oh, sorry, hoor. Mag ik de komijnekaas?-
– Alsjeblieft –
Ik zit hier voor jou te kijken naar je stille lichaam, staar naar je slippers wendt dan mijn ogen omhoog en zie je opgetrokken vieze t-shirt. Nou die had je ook wel even in de was mogen gooien zeg. Ik schaam mij dood.
Waar sommige mannen blind hun jongeheer achterna joepen, volgen veel vrouwen het geld. Althans dat is de uitslag van talloze enquêtes en polls als je vrouwen laat kiezen tussen een man die luistert en een man met geld. Veel geld. Ja, beste bink, dat wordt dus trouwen onder huwelijkse voorwaarden. Want de plaatjesdraaiers, topvoetballers en artsen waren hoogstwaarschijnlijk lang niet zo populair geweest als ze geen riant salarisstrookje ontvingen.
Buiten is het mooi weer en als ik beneden kom is mijn lieve echtgenote al druk in de weer met het onkruid, de graspollen en de plantjes. De winter staat voor de deur en mijn vrouw voelt als het ware de tranen van het groen al opkomen bij de naderende kou.
Vreemde geluiden en rare trillingen zijn de speciale vulling van de avond. De eenzijdige dreun die de ‘piepjes’ en ‘bonken’ draagt, zorgt vanaf de eerste danspas voor een trancegevoel. Ik zit er midden in. Steeds dichter bewegen Joaquin en ik naar elkaar toe. Draaiend, zwevend, uitdagend. Het voelt alsof we alleen op de wereld zijn, de avond voordat hij zal vergaan. Mijn hoofd draait…
