Ik zit hier voor jou te kijken naar je stille lichaam, staar naar je slippers wendt dan mijn ogen omhoog en zie je opgetrokken vieze t-shirt. Nou die had je ook wel even in de was mogen gooien zeg. Ik schaam mij dood. Jij ligt stil, jouw gezicht op het nieuwe tapijt dat wij samen de laatste keer gekocht hadden omdat je vond dat we aan een nieuwe toe waren. Nee jij wilde mij gewoon zoethouden. Het was je bijna gelukt.

Maar kijkend naar jouw stille lichaam voel ik de tranen van onmacht die mij ineens overvallen druppelend op jouw shirt, zij laten grote vlekken na. Het lijkt wel of ik niet kan stoppen met huilen en trillende handen trekken jouw shirt naar mijn gezicht. Ik probeer mijn tranen te deppen. Het huilen gaat maar door, ik kan echt niet stoppen wat is dat nou!!

Wat is er toch gebeurt tussen ons. Was zij jou zoveel liefde waard dat je de onze zomaar op het spel zette? Ik woel met mijn hand door jouw vochtige haren en aai dan je nek. Ja verdomme ja ik hou nog van je en ik wil je niet kwijt. En terwijl ik mijn gezicht afveeg om die irritante tranen te doen stoppen begin ik weer te janken.

Je wordt bedankt hoor, namens mij en niemand anders. Nooit heb ik hoeven huilen om een man, nooit niet nimmer mijzelf zo kunnen verlagen dan dat ik nu doe. Jouw stille lichaam geeft totaal niet mee als ik je op je zij wil duwen. Godverdomme wat ben je zwaar man. Tijdens de sex nooit iets van gemerkt.

Wat kan een mens rare gedachten krijgen als er eigenlijk niets anders dan ellende om je heen zit. En jij zit er middenin.
Ik sta met bevende benen op, mijn knieën knikken en mijn handen trllen en ik zie voor mij de keuken als ik daar langzaam heen loop. Alles zit onder het bloed. Wist niet dat een mens zoveel bloed kon uitspuiten zeg, wat een bende…
Maar als ik in de douche kom en mijn kleren uitdoe zie ik zelfs jouw bloed overal op mijn eigen lichaam. Zelfs hier in de douche laat je me niet met rust.

Ik ren naar de voorkamer waar je nog steeds stil op het tapijt op je buik ligt en trek de bijl uit je achterhoofd.
Zo die is van mij, je hebt mij al genoeg afgenomen, zelfs onder de douche zie ik nog sporen van jou.
Laat mij lekker met rust.


klapdoos

Gewoon een Amsterdamse vrouw die met een vrouw getrouwd is, ziek is, zodanig dat de neerwaartse spiraal steeds verder zakt. maar een kniesoor die daarop let. Ik lach graag, heb genoeg traantjes gelaten om mijn ziekte en nu is het tijd om via mijn nieuwe boek eens door te gaan met uit het leven te halen wat er te halen valt, zeker in een crisistijd is het de kunst om toch vrolijk te blijven. Mijn motto is dan ook: Een dag niet gelachen is zeker een dag niet geleefd.

7 reacties

Dees · 8 november 2008 op 11:49

Ik heb een goed geheugen (en ik weet zeker dat ik deze al eens eerder van je heb gelezen. Of een stukje dat zo vergelijkbaar is dat het verschil te klein is om er een nieuwe inzending van te maken. Of dat hier was of elders weet ik dan weer niet helemaal zeker, maar eigenlijk dacht ik toch wel gewoon hier.

pally · 8 november 2008 op 12:20

In de serie anti-liefde-moordcolumns van vorig jaar dacht ik ook deze bijl al in het hoofd te hebben gezien…. :eh:

groet van pally

klapdoos · 8 november 2008 op 13:50

Jullie hebben gelijk, deze is eerder geplaatst in de maand februari. Vergissing, maar voor de vele nieuwe CX schrijvers/sters is deze dus nieuw….
Voor hen die het al gelezen hebben, mijn excuses, voor hen die het nog willen lezen, enne ik zal niet de eerste zijn die dubbele inzendingen per ongeluk instuurt..veel plezier..
groet van leny :stom: :stom: :stom: :stom:

Zuurtje33 · 8 november 2008 op 14:53

Naast een hele kleine spelfout in het begin werd ik verrast door deze column (of kort verhaal)!
Goed einde. :klappen:

Saya_Surya · 8 november 2008 op 20:39

brrr..onheilspellend stukje, net als dat ene duitse liedje, hoe heet dat? Gini of zoiets?

axelle · 9 november 2008 op 20:19

O-wooo dit heb ik niet verdient, hoe haal je het in je hoofd, want ik was toch je vriend??? doet me gewoon aan dat liedje van k-rim denken 😉
aXeLlé

Mien · 10 november 2008 op 09:45

Het hakt erin die herhaling.
Moest hem wel twee keer lezen voor een beter begrip, maar hij beklijft!

Mien

Geef een reactie

Avatar plaatshouder