Uiteindelijk kreeg Steven het door. Maar liefst drie potjes had ie mogen winnen. Daar ben ik niet lullig in. Bij het vierde echter, kwam de klad er behoorlijk in. Met de leesgierigheid van al z’n acht jaren had ie de zes vlakjes van de dobbelsteen meer dan uitstekend onder controle. Maar als het aankwam op de ambitieuze route van z’n rooie poppetje op weg naar het veilige eindpunt, was het weldra gedaan met z’n gevoel voor werkelijkheid.
Herinner je nog de tijd dat je een kind was? God, wat was het leven simpel toen.
Weinig verantwoordelijkheid, ongecompliceerd en zonder zorgen.
Toen de vrouwen nog geen waslijst met eisen hadden en verliefd zijn genoeg was. Meisjes noemden we ze in die tijd. Heerlijk.
Floris is een goede vriend van mij, een uitstekend visser en een leuke vent. Vol liefde en respect praat deze vakkundige visser over zijn grote hobby, hij heeft er waanzinnig veel verstand van. Ook gebruikt Floris de juiste materialen en draagt hij de goede outfits om succes te verkrijgen als eersteklas visser. Om even een voorbeeld te geven; Floris heeft wel vier verschillende karpersets om zich de karpers van Nederland toe te eigenen. Zijn kleding wordt afgestemd op het soort vis en hij heeft zelf verschillende vistenten.
Het echtpaar zit samen op de bank en de zondag gaat langzaam aan hen voorbij. Voor de man is het de langste dag van de week, zijn voetbalclub heeft de wedstrijd in verband met de regen afgelast en vrouwlief ziet daarmee haar geijkte leesmiddag de mist ingaan.
Geëmancipeerd? Alsjeblieft niet! Ik vind het heerlijk om de vrouw uit te hangen en me te kunnen verschuilen achter het niet-geëmancipeerd zijn! Als er een kast verplaatst moet worden, dan kijk ik bang naar mijn nagels en trek een pruillip, succes verzekerd!
