Ik heb het verschil nooit gezien en onderkend. Een eenhoorn is voor mij namelijk ook een monster. Je zult het maar hebben. Een hoorn op je neus? Alle hoon valt dan over dat ene lichaamsdeel heen. Monstrueus. Geen aandacht meer voor de schubbenhuid of de ongelovelijk dikke billen. Een oor Lees meer…
Dat is wat mijn goeroe tegen mij zei. Men moet toch eenmaal aarden. En hij vond het tijd worden. Hij hoefde het niet eens naar mij te roeptoeteren. Ik begreep hem meteen. Vijftien boeken verder, bijna vier cycli van maan- en zonnewenden doorlopen, tig buiten mezelf ervaringen ondergaan, had ik Lees meer…
Leugens om bestwil boezemen soms angst in. Zowel bij de drager als de ontvanger. Als drager van de leugen wil je de ontvanger liefst niet opzadelen met een rotgevoel. Sterker nog, de leugen om bestwil moet dat juist voorkomen. Maar stel nu, dat de drager zelf vrees heeft voor de Lees meer…
Met zijn ziel onder de arm sjouwt Joost door het bos. Zal hij het doen, vandaag? Dieper en dieper komt hij tot de kern. De bomen worden steeds dikker, het pad dunner. Hij kan maar een kant op. Maar is het eigenlijk wel de kant die hij wil? In het Lees meer…
Hij had nog nooit door zijn eigen schaduw gefietst. Lucky Luke. En nu moest het er toch maar eens van komen. De Daltons en Rataplan stonden aan de zijkant tussen het publiek en moedigden Lucky met luide stem en geblaf aan. Ze wisten hoe zenuwachtig Lucky was. Hij had nog Lees meer…
