Dat is wat mijn goeroe tegen mij zei. Men moet toch eenmaal aarden. En hij vond het tijd worden. Hij hoefde het niet eens naar mij te roeptoeteren. Ik begreep hem meteen. Vijftien boeken verder, bijna vier cycli van maan- en zonnewenden doorlopen, tig buiten mezelf ervaringen ondergaan, had ik voldoende wijsheid, ervaring en bovenal magma en hara verworven. Ik was eraantoe.

U kunt zich wellicht de schrik voorstellen lieve lezer. Nu moest het gebeuren. Voor het eerst zou ik me begeven op het pad van aarde. Niet langer mocht ik zweven. Nee, met beide voeten op de grond zou ik voortaan door het leven mogen en moeten gaan. Dat was even wennen. De eerste stappen op de aarde voelden dan ook zwaar. Ik was weliswaar op alles voorbereid, maar toch, de aarde is en bleef weerbarstig. Zoals gezegd en uitgelegd.

Ik had voor de zekerheid een mooi stukje aarde uitgekozen nochtans. Nou laat dat nochtans er maar af. Het bleek flutaarde te zijn. Mijn goeroe had me nog gewaarschuwd. Kies niet je geboortegrond maar probeer wat verder over de grens te kijken. Met kijken bedoelde ie natuurlijk voelen. Zo goed als hij me kende mijde hij dat woord. Het zou teveel zijn in een keer, én aarden én voelen. Too much! Maar eigenwijs als ik ben koos ik toch voor de moeilijke weg. Mijn geboortegrond.

Ooit had ik hem al eens betreden, met grote voeten, mijn geboortegrond. Was toentertijd al keihard uitgegleden. Maar dit was andere koek. Ik maakte voor het eerst contact met bedorven aarde. En ja, vertelde mij mijn goeroe, daar moest ik even doorheen. Mooi niet dacht ik. Ik ga hier even mijn geboortegrond nog langer betreden tot ie aardt. Echt niet. Deze modder zou nooit meer vastigheid geven. En toch. Goeroe raadde mij aan om door te pakken.

Met mijn handen aarden? Dat kwam er nog eens bij. Maar ik ben geen watje. En één voor één besloot ik mijn demonen te wurgen. Figuurlijk. Letterlijk waren ze immers al dood. Ik moest er zelf de hand in houden, sprak goeroe. Aldus geschiedde. Nu dorst ik ook wat verder te aarden. Ik ging naast een aantal naasten zitten en vroeg hen de oren van de kop. Dat kwam binnen. Langzaam begon mijn lijf een nieuw huis te worden. Maar dan compleet anders ingericht. Ik hield huis. En mijn goeroe knikte tevreden. Ik was goed bezig.


Mien

Bewonder luidruchtig en verwonder in stilte

6 reacties

Nummer 22 · 25 juli 2017 op 08:47

Met de voeten in de klei. En voor de aarde van jouw geboortegrond haal je 4 zakken aarde bij de lokale boer in de plaats waar je ter aarde kwam. Schreeuwend direct of even later na de 1e mishandeling op de billetjes.
‘zo..ze huilt haar longetjes open. Nu even de Apgar test’.

Je moet dan wel aarde vragen waar de wormen en maden zich heerlijk als demonen voor de geest krioelen. Zo en kan je met de handen deze specimen 1 voor 1 gaan wurgen. Dat bevrijdt!

Praat s met bomen in de plaats waar je geboren bent. Geef ze een free hug en lach met jouw woorden..’ ik? Ik ben goed bezig!’
En de goeroe ziet dat jij als herboren (rebirthing) weer met beide voeten en met de geboortegrond(3xwoordwaarde) onder jouw nagels, terug bent op aarde. Halleluja!
Of..zie ik het verkeerd en moet ik terug naar mijn eigen geboortegrond in Bergen op Zoom?

We moeten het allemaal zelf doen met of zonder goeroe, toch??

NicoleS · 25 juli 2017 op 10:20

Onkruid wieden, wormen kussen, bakken en braden ( een hele goede manier om te aarden, en koud douchen( liefst in de winter) Echt het werkt. ?

Nummer 22 · 25 juli 2017 op 10:50

Pas maar op..want als je geen geaarde steker dozen hebt dan wordt een blikseminslag een ramp.

Dus…aard ig bijven tegen anderen.??

Bruun · 26 juli 2017 op 08:51

Ik las de titel als “Mien moet toch eenmaal aarden”. En dat bleek de lading goed te dekken. 🙂

    Mien · 26 juli 2017 op 13:03

    What’s in a man’s mind. Daar schrik ik toch wel van Bruun.
    Doe je wel voorzichtig? 🙂 🙂 🙂

WritersBlocq · 2 augustus 2017 op 18:30

Waar gaat het over, dit stukje? Ik heb werkelijk geen idee…

quote: Zo goed als hij me kende mijde hij dat woord einde quote

Meid, moet doet niet ‘meed’ zijn?

Geef een reactie

Avatar plaatshouder