Het oude echtpaar was al een tijdje eerder dan wij aangekomen, dat zag ik aan de kruimels van de brownies op hun schoteltjes naast de lege kopjes waarin aan de wanden nog cappuccinoschuim kleefde. Als het schuim van de branding op het strand waar we op uitkeken.
Door het raam zie ik twee minikonijntjes zitten en daar achter de witte kont van een volwassen exemplaar. Echtgenoot doet meteen het raam open en klapt hard een paar keer in zijn handen. De konijnen rennen weg, het maïsveld in, dat achter onze boomgaard ligt.
Ze wachten even tot ze zich weer veilig voelen en komen na vijf minuten gewoon terug.
